week 2 18 t/m 25 februari

18 februari
Vanochtend uit Valencia vertrokken om verder af te zakken, op zoek naar meer warmte. In ieder geval blij met de meegenomen kachel want daar hebben we elke avond veel profijt van. 
Op het programma voor vandaag staat een bezoek aan de plaats Gandia, de geboorteplaats van de heilige Franciscus Borgia, naar wie Borrie vernoemd is.
We waren al eens eerder om die reden in Gandia en ontdekte toen een plein met standbeelden van de Borgia familie

Voor wie het interesseert:
Franciscus was van vaderszijde een achterkleinzoon van paus Alexander VI en van moederszijde van koning Ferdinand II van Aragón. Hij was onderkoning van Catalonië en hertog van Gandía onder keizer Karel V. Hij was getrouwd en kreeg 8 kinderen. Toen hij zesendertig was overleed zijn vrouw, en Franciscus besloot zijn verdere leven aan de dienst van God te wijden. Hij trad toe tot de orde der Jezuïeten, werd op veertigjarige leeftijd priester gewijd en was nauw bevriend met zowel de heilige Ignatius van Loyola als de heilige Theresia van Ávila. In die tijd was de Spaanse Inquisitie net op haar (twijfelachtige) hoogtepunt, en één van Franciscus' theologische werken werd veroordeeld, zodat hij naar Rome moest vluchten. Tegen zijn zin in werd hij in 1564 gekozen tot derde generaal-overste van de jezuïetenorde, die onder zijn leiding een grote bloei beleefde. Hij was één van de leidende figuren in de contrareformatie.
Franciscus Borgia werd in 1671 heiligverklaard. Zijn relieken rusten in Madrid in de Jezuïetenkerk. Zijn feest wordt gevierd op 10 oktober.

Na Gandia door naar Denia, opzoek naar dat ene leuke campinkje van weleer. Helaas niet kunnen vinden en Denia was zo uit zijn voegen gegroeid dat we het niet meer herkenden. Daarom nog maar een stukje verder naar het zuiden waar we in Xabia (Javea) een prima parkeerplaats vonden om te overnachten en ook nog eens leuk en lekker aan de boulevard gegeten hebben.

Bij terugkomst een praatje gemaakt met een Nederlands stel dat naast ons was komen te staan en een roos gekregen van een rozenverkoper die doodsbang was voor Blues en dankbaar was dat we Blues bij ons riepen. 

19 februari
Vandaag het binnenland ingereden met als doel het vinden van dat leuke rustieke campinkje uit  één van de reisboeken, midden tussen de amandelbomen.
De amandelbomen staan momenteel overal volop in bloei wat schitterend is!

Helaas bleek de mini camping niet meer te bestaan, we troffen een verlaten huis aan. Dit werd bevestigd door een Nederlander die ons in het dorp complimenteerde met de bus. We mochten wel bij hem  in de tuin staan bood hij vriendelijk aan, maar dat kon dan maar voor één nachtje omdat hij de volgende dag voor een weekje naar Nederland zou gaan. We kozen er echter voor om terug naar de kust te rijden en belandden die avond op een camperplaats in Calnegre en deden ons te goed aan een "hotpot" oplosmaaltijd en de wijn die we bij een Bodega kochten. De gekregen roos gaf nog enigszins een romantisch tintje aan de onromantische maaltijd.

20 februari
Hoewel de plek aan zee best leuk was, was het achterland vergeven van plastic kassen. Ze noemen de kust hier ook wel Costa Plastica. Het is zeg maar het "Westland" van Spanje en verre van mooi om te zien maar wel de groentetuin van Europa want we eten er allemaal van in de rest van Europa. 
We herinnerden ons het plaatsje Bolnuevo nog, dat volgens de kaart hier vlakbij zou liggen dus volgend reisdoel werd al gauw vast gesteld, op naar Bolnuevo.
Bolnuevo staat bekend om zijn prachtige geërodeerde rotsformaties.
Wel, dat hadden blijkbaar meer mensen bedacht, om in Bolnuevo op de camping te gaan staan. Het was er afgeladen vol, vol met overwinteraars die hutje aan mutje staan, wat daar nou de lol van is?

Enfin, na een kop koffie op een terrasje maar weer verder  op zoek naar die ene leuke, idyllische camping.
Helaas bleken de campings in het daarop volgende gebied dun gezaaid.
Op een gegeven moment maar halt gehouden bij camping "Cuevas Mar" in Palomares. het was zo'n soort halve textiel- en halve naturistencamping.
Op het naturistengedeelte gaan staan omdat het daar het rustigste was maar mooi wel met de kleren aan, want brr wat was het fris.
s Avonds opzoek naar een restaurantje gegaan, wat nog een hele uitdaging bleek. Het dorp deed spookachtig aan met verschrikkelijk veel leegstaande appartementen en huizen en slechts twee "restaurantjes". We dachten er goed aan te doen om voor het meest Spaanse restaurantje te kiezen maar de opgewarmde kant en klaar tapas vielen meer tegen dan mee....

Al die leegstaande complexen brachten ons echter wel op het idee om hier (en ook op veel andere plekken in Spanje) de vele vluchtelingen in onder te brengen. De accommodaties staan er al en het bied werkgelegenheid aan de vele werkloze Spanjaarden.

21 februari
Vandaag gauw op zoek naar een fijnere plek om een paar dagen te blijven! We hadden een camping uit het "Rustiek Kamperen" boekje op het oog, in Sopalmo. Maar eerst nog een bezoekje aan het plaatsje Mojacar, een erg leuk Spaans plaatsje, echt de moeite waard!  Je moet het alleen niet erg vinden om naar boven te klauteren wil je al die pittoreske pleintjes en straatjes kunnen bewonderen. Hoewel, toen we eenmaal boven waren, kwamen we erachter dat er ook een lift was!  Overigens viel ons oog beneden in het dorp ineens op een wel heel bijzondere roze automaat........

Na een heerlijke lunch in Mojacar, was het nog maar een paar kilometer naar de camping in Sopalmo.Gelukkig bleek de camping helemaal helemaal  wat we er van verwacht hadden en deed het goed om even te "settelen".

21-25 februari
Helemaal "heppie de peppie" op deze camping! De omgeving is schitterend en de camping klein&fijn. Mooie wandelingen gemaakt door de droge rivierbedding en over de bergen naar aan de kust wat verrassende strandjes opleverden. Ook zijn er een paar restaurantjes op loopafstand van de camping, waarvan "Vente El Molino""al gauw onze favoriet was!  De camping wordt voornamelijk bevolkt door een aantal Engelse overwinteraars die hier al jaren komen en af en toe wat passanten zoals wij. Het is wel een soort familiegebeuren hier, zonder dat het beklemmend is, en al gauw werden we uitgenodigd voor een barbecue party van een van de campingbewoners.
Wat wel wat zorgen gaf deze dagen, was dat Blues een paar dagen helemaal niet goed was. Geen eetlust, lusteloos, bewoog slecht en leek ook wat angstig.
De verhalen over nare processierupsen en zandvliegen die je beest (dodelijk) ziek kunnen maken werkten ook niet opbeurend. Maar misschien hadden we haar wel gewoon overvraagd door de lange wandeling van maandag, ze is ook tenslotte ook de jongste niet meer. Of misschien mistte ze Jazz met wie ze was opgegroeid en met wie altijd samen was geweest tot een paar dagen voor ons vertrek.....
Enfin, de opluchting was in ieder geval erg groot  toen Blues weer begon te eten en weer in beweging kwam waardoor we weer plannen durfden te maken om verder te trekken.