week 8, 1 t/m 7 april

1 april
Ons gisteren geïnstalleerd op één van de twee campings die Vila Nova de Milfontes rijk is. Best een charmant plaatsje concludeerde we gisterenavond na een rondwandeling door het dorp. Hier en daar wat rommelig omdat er diverse straten openliggen. Lijkt er op dat men ook in dit dorp naarstig bezig is met een facelift voordat het seizoen echt van start gaat.
Het is mooi zonnig weer maar de wind maakt het toch redelijk fris. Het is een bof dat we op zo'n fijn beschut plekje staan. Dat is dan ook doorslaggevend in de beslissing om nog een nachtje te blijven en heerlijk van het zonnetje te genieten.
De weervoorspellingen zijn niet al te best en het is maar goed dat we vandaag nog niet wisten dat het de laatste mooie dag van de reis zou zijn.....

2 april
Vanochtend het boeltje weer gepakt. De watertank gevuld, de vuilwatertank geleegd, de Porta Potti gekuist en op weg naar Sintra gegaan.
In principe proberen we tolwegen te vermijden maar het kost wel veel tijd & extra kilometers als we om Lissabon heen willen rijden dus voor vandaag maar een uitzondering gemaakt.
Ook hebben we gehoord dat er aan de tolweg naar Lissabon nog tolpoorten zijn, wat het eenvoudiger maakt. Er zijn in Portugal namelijk twee type tolwegen; met een gesloten ticketsysteem, en met elektronische tol. Bij deze laatste tolwegen zijn geen fysieke tolpoorten aanwezig.
Voor buitenlanders geldt bij de elektrische tol dat het de beste optie is om bij een terminal aan de grens het kenteken van het voertuig  aan een creditkaart te koppelen, maar laten we die creditkaart nu potverdikkie thuis hebben laten liggen.... Er schijnen ook nog twee andere betaalopties te zijn maar dat verhaal hebben we bij het grenskantoor niet helemaal begrepen.
Voor de zekerheid skippen we Lissabon trouwens omdat ook hier terreurdreigingen zijn. Daags na de aanslag in Brussel werd de metro geëvacueerd vanwege een verdachte attachekoffer. Vandaar in één keer door naar Sintra dus.

Sintra ligt in de Serra da Sintra, zo'n 30 km ten westen van Lissabon en is werkelijk een plaatje om te zien!! Hier bouwden de voormalige koningen en welgestelden van Portugal hun buitenhuizen. In en rond Sintra liggen dan ook vele paleizen en landhuizen, omringd door weelderige tuinen en parken. Ooit was Sintra het zomerverblijf van de Koninklijke familie en UNESCO heeft het stadje in 1995  op de werelderfgoedlijst geplaatst. Tijdens ons eerdere bezoek aan Sintra was het dan ook liefde op het eerste gezicht! Zeker voor Bor met haar geloof in elfen is Sintra het ultieme decor van een prachtig sprookje ;-)

Sintra bestaat uit drie gedeeltes/dorpen; Estefânia, São Pedro en Vila Velha, de oude stad, is het eigenlijke Sintra.
We hadden geluk dat we de bus zo vlakbij het centrum van de oude stad konden parkeren maar daarna hield de bof  gauw op, een half uurtje later klaterde het uit de hemel.... 
Na een poos onder een grote parasol geschuild te hebben, onder het genot van een glaasje wijn, hadden de hoop verloren dat het nog droog zou gaan worden. Ook was het even flink schrikken van de rekening die voor de twee glazen wijn gepresenteerd werd; Bijna dertien euro. En dat terwijl we de avond er voor nog vier euro voor een hele liter betaald hebben! De prijs van de wijn is ook wel een indicatie van het opgerukte toerisme hier in Sintra. Maarja, wat wil je met zo'n schitterend dorp.

   
We besloten vast op zoek te gaan naar een geschikte overnachtingsplek en een leuk restaurantje op het weer een beetje goed te maken.
Erg leuk gegeten in een restaurantje in São Pedro waar de prijzen overigens weer veel Portugezer zijn dan in de oude stad. 
Daarna naar Monserrate gereden waar we een mooi plekje voor de nacht gevonden hebben. Helaas wel een fraaie vouw in de  achter treeplank gereden omdat het enorme rotsblok dat in de weg stond toch sterker was.  

3 april

Vanochtend was het weer droog en zelf een ieniemienie beetje zonnig.
We planden deze overnachtingsplaats om vanochtend het paleis en de tuinen van Monserrate te kunnen bezoeken. Na een grote restauratie is deze plek pas sinds 2010 open voor publiek waardoor we het tijdens onze vorige reis niet hebben kunnen bezoeken.

Overnachtingsplaats tegenover Monserrate:
 

Impressie van de tuin:

Impressie van het paleis:

Na een bezoek aan Monserrate waar we heerlijk door de tuinen en het paleis gedwaald hebben, twijfelden we erg of we al dan niet nog een ander paleis zouden bezoeken. Er zijn er namelijk nog genoeg:

 Zoals het in het oog springende Palácio Nacional da Pena waar we tijdens de vorige reis geweest zijn. Het betreft een sprookjesachtig fantasiekasteel waar je je kan verwonderen over vrolijke mengelmoes van kleuren en stijlen:

Of Quinta da Regaleira wat dan beslist een volgende keer op het programma zal staan. Rondom dit gebouw en haar tuinen zou een geheimzinnige, raadselachtige sfeer hangen. De quinta is gebouwd door een excentrieke miljonair. Het staat vooral bekend om de prachtige draaitrap naar de waterput. Daar omheen ligt een spannende tuin met een meer, grotten, duizenden verschillende boomsoorten, trappetjes, watervallen en smalle gangetjes:

En dan is er nog Castelo dos Mouros, een Stoer 8e eeuws kasteel uit de Moorse tijd, gelegen op een bergtop:

En in het centrum van de oude stad van Sintra ligt Palácio Nacional de Sintra, herkenbaar aan haar twee witte schoorstenen. Een koning liet het bouwen op de ruïnes van een oud Moors kasteel. In het paleis schijnt een prachtige verzameling azulejos uit de 16e en 17e eeuw te vinden te zijn.

De entreeprijzen van al dit moois zijn met de jaren wel aardig gestegen.
Maar er schijnen combinatie tickets te zijn waardoor je wat kan besparen.
Info op: http://www.parquesdesintra.pt

Uiteindelijk besloten om door te reizen, ook omdat de eerste druppels zich al weer aandienden, met als reisdoel Peniche.
Vanuit Sintra naar Colares (ook mooi dorp!) en dan zoveel mogelijk via de kustweg naar Peniche. Nog even een tussenstop in Ericeira gemaakt waar we jaren terug voor een paar euro per dag op een kleine dorpscamping stonden. Het was flink zoeken naar die camping waar inmiddels niets kleins meer aan is en echt enorm uitgedijd blijkt te zijn.
Rond vieren in Peniche aangekomen waar we in hebben gecheckt op een enorme municipal camping. Kosten slechts 5,60 euro per nacht.
Peniche ligt op een schiereiland en is omgegeven door duinen en stranden.
Spijtig dat de wolken al rap na aankomst wederom enorm verdrietig werden en het op een janken zetten. Besloten om onze toevlucht in het campingrestaurant te zoeken waar we voor nog geen vijftien euro heerlijk gegeten en gedronken hebben en alle weersites geconsulteerd hebben, in de hoop dat het misschien ergens droger en warmer zou zijn....

4 april
Het heeft sinds gisteren namiddag aan één stuk door geregend en een blik op de hemel doet ons beseffen dat de kans dat het vandaag nog droog gaat worden vrijwel miniem is. Hadden vandaag graag het dorp bezocht en een wandeling over de stranden gemaakt maar dat schijnt toch niet de bedoeling van vandaag te zijn.
Dan ook besloten om op te breken en richting Spanje te gaan rijden.
Na een mooie maar natte tocht door de Serra da Estrela, hebben we Portugal vandaag achter ons laten liggen. In Cuidad Rodrigo even de benen gestrekt door een wandeling in dit mooie middeleeuwse stoere stadje te maken.

Uit gemakzucht in Vallodolid een Mc Donalds aangedaan en in het plaatsje Torquemada een mooi klein camperplaatsje gevonden voor de nacht.

5 april

Het zonnetje laat zich vanochtend even van haar beste kant zien en gauw een foto gemaakt van dit mooie overnachtingsplekje:

Al gauw verdwijnt ze echter weer achter de zware wolken. En het is ook fris hier op de hoogvlakte van zo'n  800 m.
Daarom de dag besteed om via de Rioja en de Navarra richting Frankrijk te rijden. 
De leuke wijnstadjes zoals Haro met al zijn bodega's laten we maar links liggen want weer voor een terrasje met een mooie Rioja is het helaas niet.
Wel hebben we aardig wat te bekijken onderweg, want sinds Burgos rijden we langs de bedevaartroute naar Santiago. Ondanks het slechte weer wordt de route toch druk in regenponcho's belopen!

Via de N135 rijden we in de late namiddag Frankrijk binnen.
Kippenvel-verwekkend om te zien was de enorme uitbraak van de dennenprocessierupsnesten voor de grens naar Frankrijk. Duizenden en duizenden witte pluizige zakken.

In  Saint Jean Pied de Port vinden we een prima overnachtingsplaats op een camperplaats aan de rand van dit leuke charmante dorp.
Ook eigenlijk wel toepasselijk om hier vandaag neer te strijken nadat we vandaag grotendeels langs de route naar Santiago de Compostella hebben gereden;
In Saint Jean Pied de Port vangt namelijk voor menigeen de voettocht aan.

Het was dan ook een mooie afsluiting van de dag, om in één van de knusse restaurantjes die het dorp rijk is, in een mooi en boeiend gesprek te geraken met een stel (zij uit Colombia, hij uit Texas) die hier vanavond gearriveerd zijn en morgen met de tocht beginnen. Eigenlijk had hij het liefst de Napoleonroute gelopen maar daar ligt nu nog te veel sneeuw voor haar dus werd het de Camino de Santiago.
Bart denkt er hard over na om zicht hier een maand of wat in één van de cafeetjes te vestigen om de levensverhalen op te tekenen van al diegene die op pad gaan. Dat zou zo maar eens een hele mooi docu kunnen worden!
 

6 april
Hier met 13 graden een stuk warmer dan de 4 graden van gisteren op de hoogvlakte! Maar echt veel warmer en zonniger zal het hier de komende tijd ook niet worden dus hupsakee "en route de Hollande"!
Via de D933 langs Orthez, Mont-de Marsan, Bergerac, Perigueux richting Limoges.
Even vergeten hoe mooi de streek de Pyrénées-Atlantiques trouwens is!
Dat is nog een beste ruk zo over de binnenwegen met de bus dus besluiten we zo'n 80 km onder Limoges dat het wel welletjes geweest is voor vandaag en zijn we een fijne mini camping van twee hartelijke Nederlandse beheerder opgedoken in
Saint-Jory-de-Chalais:

7 april
Als het weer ons wat gunstiger gezind was geweest, waren we vast en zeker nog een extra nachtje op dit fijne rustige plekje gebleven. Maar omdat dat niet het geval is gaan we op weg naar Oost-West-Thuis-Ook-Best.
Via Limoges, Vierzon en Orléans naar Parijs waar we midden in de spits op de over de Peripherique rijden, lekker slim!
Een kilometer of tachtig voorbij Parijs sluiten we de schitterde reis af met een etentje in een Buffalo Grill.
Enige discussiepunt is na het eten is nog of we vandaag of morgen de rest van de route naar huis af gaan leggen.  Maar als we eenmaal de péage weer opgedoken zijn, vliegen de kilometers om en voordat we het weten zijn we in België beland.

Rond half drie checken we in op een knus uitziende privé camping in een klein plaatsje bij Apeldoorn. Voortreffelijk sanitair en een hartverwarmende ontvangst.
Er stonden zelfs verse bloemen en versnaperingen klaar!
We denken er hard over om hier voorlopig maar eens hele poos te blijven!

En tot zover het verslag van onze mooie 10-weekse reis door Spanje en Portugal.
Het was weer een hele belevenis en waar we erg van genoten hebben.
Nog een laatste symbolische foto ter afsluiting want als dat geen liefde is, als hij na 12,5 jaar huwelijk zorgvuldig haar zanderige poezelige voetjes afstoft, dan weten wij het ook niet meer..........