week 7, 25 t/m 31 maart

25-29 maart

Omdat we nog zo lekker aan het relaxen zijn, op de camping in Silves, hebben we besloten om nog tot dinsdag te blijven.
We genieten van de rust hier,  het zonnetje, de omgeving en de vrij te plukken heerlijke zoete sinaasappels en loquats.

Hiernaast ontplooien we zo nu en dan een activiteit ;-)
Zo hebben we de 25ste  een wandeling gemaakt naar restaurante Mira Rio in het gehucht Vale da Lama (Bart had eerder op de dag al een fietstochtje naar het restaurantje gemaakt om te controleren of het wel open zou zijn.)
Bij aankomst vroegen we om het menu, waarna de mevrouw van het restaurant met twee borden naar buiten kwam; op het éne bord lag een rijstgerecht, op het andere bord een rauwe vis die we niet konden identificeren. We bleken uit één van beide te moeten kiezen, iets anders was er niet. Een beetje verbouwereerd wezen we het rijstgerecht maar aan. Nadat de mevrouw weer naar binnen was gewaggeld viel ons oog op een krijtbord waar een rijtje gegrilde vlees- en visgerechten op stonden waar we veel meer trek in hadden! Vanwege de taalbarrière was het ondoenlijk om de mevrouw om uitleg te vragen maar een lokale bezoeker kon ons uiteindelijk duidelijk maken dat die gerechten nu niet geserveerd werden omdat het vuur nog niet aan was. Hoe laat het vuur wél aan zou gaan, én of het uberhaubt aan zou gaan (zou van het bezoekers aantal afhangen) bleef in het midden dus kozen we eieren voor ons geld. De "eieren" bleken  een ovenschaal vol van een Portugese variant van paella bleek te zijn. En voor die overvolle ovenschaal, een mand vol brood, een liter wijn en de koffie moesten we nog geen vijftien euro betalen dus niets om over te klagen.

Maria, de hartelijke campinghoudster, raadde ons de 26ste aan om bij het kiprestaurantje in Silves te gaan eten. Maar, we moesten wel zorgen om er voor 12:00 uur te zijn want anders zouden we geen tafeltje meer kunnen bemachtigen, zo druk zou het daar altijd zijn!
Dus zaterdagochtend de wandelschoenen aan en rond half elf naar Silves gaan wandelen. Churrasqueira Valdemar zit onder de galerij van de markthal en bestaat eigenlijk alleen uit een klein keukentje, een enorme barbecue en een terras. Het was even na half twaalf en het terras zat al bijna vol. We zagen nog een plekje naast de "keukendeur" en zijn maar gauw gaan zitten. Een menu is niet beschikbaar, we konden kiezen tussen kip of sardine en tussen rode of witte wijn.
Vervolgens werd zo zoetjes aan het het één na het andere op tafel gezet; wijn, olijven, brood, kaas, sardinepate, salade 1, salade 2, heerlijke zelfgemaakte frieten en natuurlijk de kip Piri Piri waarna ook nog eens een heerlijk toetje volgde! 
Tussen het eten en drinken door, genoten we van wat er allemaal gaande was op het terras en maakte we diverse praatjes met allerlei soorten mensen. Iedereen was vrolijk, de sfeer was super relaxt en de wereld bestond gewoon even alleen maar uit de wereld op dit terras...  Zo schoof er een oud Portugees mannetje aan ons tafeltje, kwam een de Portugese man die een tafeltje verderop zat ons na het eten een drankje uit een zakflacon aanbieden (van de aardbeibomen hier wordt een drank gestookt die bekendstaat als Medronho) en raakte we in gesprek met een Duitse vrouw die een bakkerij in de omgeving heeft en ons een heerlijk vruchtenbrood cadeau deed. Kortom,  eten bij Valdemar is een ervaring op zich!
En voor wie het zich afvraagt, voor al dit heerlijks rekenden we 10 euro p.p. af

Rozig van het eten en het drinken sloften we naar de Lidl om de voorraadkast aan te vullen en verzamelden we, met een kop koffie op een terrasje, de moed om de terugtocht aan te vangen.

Zondags niets bijzonders ondernomen, ons paasontbijt bestond uit het vruchtenbrood en gekookte eieren. S Middags was Borrie geobsedeerd door de Hop die ze wel voortdurend kon horen ("hoep hoep", "hoep hoep", zegt de Hop) maar niet kon vinden. Uiteindelijk lukte het aan het eind van de middag om de Hop te lokaliseren en er een beetje vage foto van te maken:

Maandag nog even met ons busje naar Silves voor hondenvoer daar we daar zaterdag de puf niet voor hadden om dat lopend mee te slepen ;-) En.... omdat we toch in Silves waren, konden we het niet laten om nog een keer een kippetje bij Valdemar te eten! Het concept is zo simpel maar zo goed! Het is waarschijnlijk ook juist die eenvoud die het maakt. Stiekem fantaseren we over het opzetten van zo'n restaurantje in Nederland.....

29 maart
Vanochtend afscheid genomen van de fijne plek bij Silves en via de Serra de Monchique naar de westkust gereden.

Even leek het erop dat Borrie toch wilde blijven...Ze had namelijk vanochtend van de "buren" gehoord dat er ook Bijeneters te spotten waren. We hadden al vogels met bijzondere kleuren zien langs vliegen die we niet konden identificeren, dat bleken dus de Bijeneters te zijn.

De schitterende kuststrook in het zuid westen werd in 1995 uitgeroepen tot natuurpark. De overheid wilde hiermee voorkomen dat de Portugese zuidwestkust ten prooi zou vallen aan projectontwikkelaars. "Algarve-achtige" toestanden moesten worden voorkomen.
In 2012  werd een nieuwe wandelroute geopend:  de 310 kilometer lange Rota Vicentina.Op de website http://en.rotavicentina.com zijn de routes te vinden.

Eerst de baai bij Arrifana aangedaan, daarna koffie gedronken in Aljezur en een kaartje van de omgeving en een wandelgids bij het toeristenbureau aangeschaft, om vervolgens naar Monte Clerigo en Praia do Amoreira te rijden.

Het strand van Amoreira vonden we zo schitterend dat we, na er in de namiddag op een bankje genoten te hebben van een wijntje en een chipje, besloten hebben om daar te overnachten. Voor het zover was gingen we eerst een mooi plekje zoeken om van de zonsondergang te genieten en een hapje eten in Monte Clerigo omdat het restaurantje aan het strand van Amoreira die avond gesloten leek te zijn.
Na het eten via Aljezur naar de andere kant van het strand van Amoreira gereden en ons voor de nacht geïnstalleerd.

30 maart
Ontwaken op zo'n plek vraagt natuurlijk om een strandwandeling. Het zonnetje wil zich nog niet laten zien maar met een warme trui wil het best lukken.
Blues is razend enthousiast over deze ochtendactiviteit en rent als een dolle het strand op en spreid de levensenergie van een jonge hond ten toon (zie video) door keer op keer de zee in te rennen en door het zand te rollen. We genieten er beiden van om haar zo te zien!

Na de strandwandeling koffie gezet, broodje gegeten om vervolgens weer een stukje verder te rijden naar Odeceixe. Wandeling door dit leuke authentieke dorpje gemaakt en even op één van de diverse kleine terrasjes neergestreken om te genieten van een streekwijntje.
Hierna verder gereden naar Zambujeira do Mar, een leuk kustplaatsje waar men druk doende is om het centrum een facelift te geven. Aan een baai ten zuiden van Zambujeira vinden we een prima overnachtingsplaats.

31 maart
Vanochtend op tijd op om naar Cabo Sardao te rijden omdat we gisteren en eergisteren van mede kampeerders vernomen hebben dat daar ooievaarsnesten op de kliffen te spotten zijn.
Bus bij de vuurtoren geparkeerd en een stuk van de Rota Vicentina gelopen terwijl we proberen de nesten te bespeuren.
        

Na de wandeling was het tijd om op zoek naar een camping te gaan. De camping in Vila Nova de Milfontes leek ons wel wat. Ons hier halverwege de middag geïnstalleerd: