Het voorjaar vooruit 2019: week 11 (27 maart- 3 april)

27 maart

Vandaag is het dan zover, we gaan de verrukkelijke rust van de desolate "woestijn" camping verruilen voor een camping een stukje (120 km) verderop.
Dit omdat we zo langzamerhand toch eens de thuisreis moeten gaan aanvangen.
We worden uitgezwaaid door Loles die aan Bor nog een zelfgemaakte ketting kado doet.

We rijden naar  camping La Noguera in Sant Llorenç de Montgai.
Het Acsi tarief is 20,- p.n. wat een stuk prijziger is als de campings die we de afgelopen maanden aangedaan hebben. En dan verwacht je daar toch wel wat voor. Maar helaas viel dat een beetje tegen. Tachtig procent van de camping bestond uit vaste staplaatsen wat toch iets doet met het aanzicht van het geheel. Het terrein dat voor doortrekkers beschikbaar was, was fantasieloos  en zonder enige beschutting. De wifi gratis in de buurt van het restaurant voor 1 uur per 12 uur en dan nog eens bar slecht. Fietsen naar de grotere plaats Balaguer is wel te doen maar niet echt aan te raden. Nee, het enige positieve was het eigenlijk het campingrestaurant waar we ons zelf dan maar getroost hebben met een dagmenu van prima kwaliteit en besloten om de volgende dag door te trekken.

 

28 maart

Voor onze laatste dag in Spanje wilde we nog graag een leuke plek vinden. Heel veel keuze is er niet  in deze regio blijkt. Of de campings zijn nog gesloten,  of ze liggen flink op hoogte, of ze zijn verschrikkelijk duur. We besluiten te kiezen voor camping El Solsones in Solsona, 80 kilometer verderop. Het is een mooie rit door de Catalaanse pre-Pyreneeën. Het rustige  stadje Solsona blijkt mooi gelegen en een middeleeuwse ommuurde kern te hebben.
Na een korte stop in Solsona voor een koffie rijden we door naar de camping die maar 3 kilometer verderop ligt. Ook deze Acsi camping kost 20,- p.n. maar dan in ieder geval wel  incl gratis goede wifi op de staplaats. Restaurant/winkel nog gesloten in dit jaargetijde. Ook hier voor 80% vaste staplaatsen maar minder detonerend dan op de vorige camping. 
Na ons geïnstalleerd te hebben, laden we meteen maar de fietsen af om naar het stadje te fietsen.
We zijn er in een wip en een zucht. Piepen even bij de Lidl binnen en gaan dan het ommuurde gedeelte verkennen. De mooie middeleeuwse woningen en de smalle klinkerstraatjes doen knus aan. We slenteren wat rond en ontdekken vele etalages die betrekking op het carnaval hebben wat toch al weer een maand geleden plaats vond. Na wat gegoogle komen we er achter dat het carnaval hier een belangrijke plaats inneemt en dat er in die periode vele activiteiten in het stadje plaatsvinden die zich onderscheiden voor wat betreft originaliteit ( replica's van reuzen en het ophangen van een ezel in de klokkentoren). Op de website van het stadje ontdekken we dat er sowieso veel te doen is in deze omgeving. Het hele jaar door wordt er van alles en nog wat in Solsona en omgeving georganiseerd:
http://turismesolsones.com/en/guia-practica/festes-tradicions/
Ook het 20 km verderop gelegen stadje Cardona moet bezienswaardig zijn evenals de fantastische wandelmogelijkheden in deze regio zoals Parque natural Cadi-Moixero .
Sinds we  Catalonië zijn binnen gereden zien we trouwens weer overal gele lintjes en Catelaanse vlaggen aan de gevels. De strijd om onafhankelijkheid te verkrijgen is zeker nog niet gestreden!

29 maart

Na een fantastisch lekkere douche (heel belangrijk want zoveel lekkere douches kom je niet tegen), vertrekken we rond negenen van de camping in Solsona.
Planning is om vandaag de Pyreneeën naar Frankrijk over te steken. We kiezen voor de grensovergang bij Puigcerda omdat we die route niet eerder gereden hebben. Op dit traject bij Baga (nog een stuk voor de grensovergang bij Puigcerda) een 5 km lange toltunnel op 1200 meter hoogte. Eenmaal in Frankrijk bij Porte-Puymorens kiezen we voor nog een toltunnel i.p.v. de pas op 1700 meter hoogte te beslechten.

Dan vervolgen we onze weg via de N20 richting Toulouse.
Onderweg rijden we door het centrum van Foix waar ze net de markt aan het afbreken zijn. De plaats ziet er zeer bezoekwaardig uit en komt en passant op het imaginaire lijstje "ooit nog eens te bezoeken". Want nu op naar de beoogde camping voor vandaag.
Het betreft camping les Eychecadous (geen idee hoe je dat uitspreekt?!) in het plaatsje Artigat.
We treffen een uitnodigend groen terrein aan en een vriendelijke campingbaas. Plek zat, naast wat Fransen zijn wij de enige  buitenlandse gasten.  

Na geïnstalleerd te zijn luieren we wat in de zon en maken aan het begin van de avond een wandelingetje door het dorp.
Het plaatsje heeft naast een camping, een kerk, een café, een biologische kruidenier, een kapper en een makelaarskantoor voor zover wij hebben kunnen ontdekken.

30 maart

Top campinkje hier hoor! Maar die douches, daar moeten ze echt wat aan doen!
Het zijn "trek-douches". Alleen zolang je aan het touwtje trekt komt er water uit de douche kop, erg onhandig. Daarbij is het water aanvankelijk veel te heet en dan algauw lauw.

Maargoed, vandaag staat er een fietstochtje door de omgeving op het programma. 
We fietsen eerst naar Le Fossat, een dorp  5 km verderop waar wat meer voorzieningen zijn zoals een Carrefour express supermarkt en een Chinees restaurant. Ook treffen we er een aardige municipal camping aan die wel open maar volkomen uitgestorven lijkt te zijn.
Na Le Fossat fietsen we naar het dorp Carla Bayle, of eigenlijk naar het meer wat we nabij dat dorp op de kaart hebben zien liggen. Bart bromt waarom Bor hem toch altijd naar bezienswaardigheden op hoogte voert. En inderdaad, Carla Bayle blijkt op een heuveltop van 400 meter hoogte te liggen. Maar na uitgebromt en op adem gekomen te zijn, zijn we verrast over het stadje dat als een soort vesting gebouwd is. Ooit het bolwerk van de Hugenoten, nu een kunstenaarsdorp met diverse ateliers en galerieën. Het stadje is vernoemd naar haar beroemde stadsgenoot en filosoof Pierre Bayle en heeft een verbond met Rotterdam waar deze filosoof ooit een poosje woonachtig was. Toen het dorp halverwege de vorige eeuw leegliep, was het de burgemeester die eind jaren tachtig nieuw leven in het dorp wilde blazen door kunstenaars te vragen er een cultureel en artistiek dorp van te maken.
Kunstenaars hebben vervolgens een vereniging opgericht om hun nieuwe creaties te promoten en de cultuur op het platteland te bevorderen en toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen. Deze vereniging organiseert het hele jaar door evenementen zoals een lente-, zomer- en herftsttentoonstelling.

 

Het meer laten we maar schieten omdat dat een flinke afdaling en opnieuw een flinke klim zal betekenen . Daarbij ziet het er van een afstandje ook niet heel spectaculair uit. Daarvoor in de plaats vragen we Google-Maps een route naar de camping uit te zetten en worden voor de zoveelste keer deze vakantie verrast over welke (fiets)paadjes deze navigator toch wel niet allemaal kent!

Na een poosje gerelaxt te hebben op de camping, lopen we naar het dorps café Marie Cuba dat naast de kerk ligt. Een leuk hip eetcafé in Cubaanse sferen waar we, na een heerlijke hamburger verorberd te hebben, verrast worden door live muziek :-)

 

31 maart

Vandaag weer een stuk "huis-waarts" gereden.
En best een flink stuk voor ons doen, zeker wel zo'n 450 km!
Rond vijven arriveren we op de stadscamping van Argenton-sur-Creuse die, jawel, aan de Creuse ligt. We zoeken een mooi plekje uit en eten s avonds een pizza bij Da Emilio, een paar honderd meter verderop. s Avonds kijken we wat afleveringen van de leuke Brazeliaanse serie "Coisa Mais Linda"

1 april

We besluiten hier nog een dagje en een nachtje te blijven maar gaan dan wel eerst de bus naar een andere plaats verzetten.
Hoe mooi het plekje gisteren ook leek, s ochtends geen zon, slechte wifi ontvangst en een eind lopen naar het toilet gebouw. Verzetten dus! ;-)
Daarna fietsen afladen voor waarschijnlijk het laatste fietstochtje van deze vakantie.
Met 600 km op de teller hebben we de fietsen in ieder geval niet voor niets mee genomen.
We fietsen een stuk van de Voie Verte welke ooit een spoorlijn langs de Creuse naar Le Blanc was.
In Saint Gaultier drinken we een koffie op het enige terrasje dat we kunnen vinden. Beste vreemd want als je zo komt aan fietsen en het dorp vanaf de brug ziet liggen (zie foto hieronder), dan lijkt het heel wat.
Eenmaal in het dorp blijkt dat uiterlijke schijn en heel veel vergane glorie. De meeste winkels en horecagelegenheden zijn gesloten en te huur of te koop. Wat rest zijn armetierig uitziende etalages. Later leest Bor dat de stad haar rijkdom heeft opgebouwd door de tolbrug over de Creuse. Hoe het verval zo is ingetreden wordt niet duidelijk. Een deel van het complex op de foto onder staat overigens te koop voor wie geïnteresseerd is. 
In en om het stadje treffen we twee campings aan. Een  municipal die nog gesloten lijkt en een andere camping even buiten de plaats die open maar uitgestorven is. En dat terwijl het in Argenton op de camping een komen en gaan van kampeerders is. 

We komen niet toe aan het duizend-meren-gebied wat nog een stukje verderop ligt opdat we vrezen dat de accu's die afstand niet meer kunnen overbruggen. Daarvoor in de plaats fietsen we terug naar Argenton en vinden in het centrum een leuk terras en een borrelplateau dat zo fors is dat we meteen gegeten en gedronken hebben. En dat voor 10 euro inclusief 2 glazen wijn. Niet slecht voor Franse begrippen.

2 april

Vandaag staat er weer een flinke etappe "huis-waarts" op het programma en willen we bijtijds vertrekken. Helaas blijkt er niemand bij de receptie te vinden met wie we kunnen afrekenen. Na gebeld en nog een poos gewacht te hebben besluiten we ons camping geld in goed vertrouwen in een envelop aan andere kampeerders te geven. 
Dan toch wat later dan gepland rijden we op Parijs aan.
Pffff, wat is Parijs toch druk. Voortaan maar weer de Oostroute of de Westroute naar huis rijden. Tegen vijven rijden we België in. Daar hebben we een aantal leuke camperplaatsen rond Kortrijk gezien. Eerst maar eens in Kortrijk zelf kijken of er nog plaats is. En jawel hoor, pal in het centrum met uitzicht op de Broeltorens is er nog voldoende plek op deze stadscamperplaats met sanizuil, electra en wifi.

Na even bijgekomen te zijn van de toch wel forse rit, vissen we onze winterjassen op en wandelen we de stad in. We drinken een wijntje bij Brasserie het Eiland waar we verwend worden met een bakje friet erbij. Echt eten kunnen we daar niet maar een van de gasten adviseert ons naar
De 7 Zonden, een stukje verderop te gaan.

Zo gezegd zo gedaan. Onderweg passeren we allerlei leuk uitziende winkeltjes en cafeetjes. En zelfs een Kattencafe, waar je met 12 huiskatten kan knuffelen. Misschien iets voor morgenochtend denkt Bor, maar helaas, op woensdag gesloten......

 
De 7 Zonden zit flink vol, er is nog precies 1 tafel te vergeven. Heel zondig blijkt het overigens niet te zijn hoor. De menukaart staat verantwoordende hippe gerechten. Wij gaan voor het assortiment de 7 zonden met een mix van jawel, 7 verschillende kleine hapjes.
Al met al heel knus gegeten en echt verrast over hoe leuk Kortrijk wel niet is terwijl we er tot nu toe altijd zomaar aan voorbij gereden zijn!

3 april

Voor we vertrekken maken we nog een ochtendwandeling door de stad en besluiten hier zeker nog eens terug te komen en bij een volgend bezoek wellicht de "Goededag-route" te gaan fietsen.

Dan echt door naar Nederland, waar we na een tussenstop in Wateringen om even de mammie te knuffelen, door naar het oosten rijden en tegen vijven in onze eigen woonplaats arriveren.
 

Wat hebben wij een geweldige reis achter de rug en wat hebben we geboft met het weer.
Slechts anderhalve dag regen in al die elf weken!
En nu in Nederland het voorjaar inmiddels ook begonnen is gaan we hier heerlijk genieten van alle mooie herinneringen!