Het voorjaar vooruit 2019: week 8 (6 - 13 maart)

Potjandoppeltjes, dat gaat even hard werken worden om de afgelopen week in woord en beeld te brengen. Het lijkt wel weer of er een maand verstreken is, in plaats van een week....

Maargoed, bij het begin beginnen maar. Én gelukkig hebben we "Google Maps" die al onze schreden vast legt waardoor we  de afgelopen week weer "tot leven kunnen wekken".

Woensdag 6 maart verlaten we ons plekje in Silves. Een plekje waar we gerust nog weken hadden kunnen  blijven, ware het niet dat we op een gegeven moment toch terug naar Nederland willen keren en Bor een nog onverzadigbare reisdrang heeft, pfff, zucht, soms wel afzien voor Bart :-P
De hemel is grijs en somber en tot voorbij het middag uur staan er buien op het programma. Goede dag om een toertochtje te maken dus! 
We pakken een stukje snelweg naar het oosten van de Algarve en rijden aan op het kustplaatsje Salema. Op het moment dat we in dit kleine vissersdorp arriveren is het droog geworden en doet de zon krampachtig haar best om door het wolkenpak heen te breken. Om haar aan te moedigen strijken we op een terrasje neer en gaan op onze jassen zitten om een droge broek te behouden.  Het levert ons wat meewarrige blikken van de bediening op maar desondanks genieten we er van een "bica" en een "americano".  

Na Salema rijden we naar Luz. Mooie weg, mooi landschap. In een snackbar aan de boulevard genieten we een lunch. Het toerisme is hier wat meer aanwezig dan in  het vorige plaatsje maar niet opzichtig. 

Bor wijzigt intussen de reisplannen, in plaats van aan te rijden op de beoogde plaats in Paderne, in het achterland van de Algarve, besluit ze nog een nachtje nabij te kust te willen blijven. Bart die dit (naar zijn zeggen) als lijdend voorwerp dient te ervaren, zucht wat en draait vervolgens gewillig het stuur richting Carvoeiro waar Bor een  camperplaats in de app gespot heeft. Over de plaats wordt geschreven dat je het "iets" of "niets" vindt en dat maakt nieuwsgierig, maar kan evengoed slecht uitpakken. In dit geval was het wel een beetje een desillusie. Camperpark Carvoeiro is een handige uitvalsbasis om het plaatsje Carvoeiro te bezoeken. Je wordt er vriendelijk ontvangen en je staat er rustig en groenig, maar dat was het dan ook wel. Het sanitair ziet er twijfelachtige uit, in de zin dat we ons afvragen of we daar nu wel of geen gebruik van zullen gaan maken. Bart vraagt zich af wat we hier doen, Bor ziet er wel het avontuur van in ;-)
We betalen 10,50 voor een nacht, excl elektra, incl Wifi en eerlijk gezegd is dat veel te veel voor wat dit plekje te bieden heeft.
Na ons geïnstalleerd te hebben,  lopen we in een paar kilometer naar Carvoeiro, een super toeristisch plaatsje aan de kust. Na een drankje aldaar lopen we weer op de camperplaats aan waar we bij de "lounge hoek" WIFI ontvangst hebben en wat afleveringen van Netflix series kunnen downloaden.

    Zou "Cheers" in Carvoeiro opgenomen zijn?

Nu we ons dan toch nog aan de kust bevinden wil Bor dolgraag het strandje "Marinha Praia" bezoeken dat in de top 100 van mooist gelegen stranden ter wereld staat. Na 8 kilometer rijden parkeren we op de parking van het strandje. Zijn beide verrukt over het uitzicht en zetten koffie om op een nabij gelegen picknickbank van de omgeving te genieten. 

Het is inmiddels half elf als er langzamerhand steeds meer mensen op deze plaats af komen. Zorg dan ook dat je een beetje bijtijds bent als je nog in relatieve rust van dit plekje wil genieten:

Omdat Bor zich niet kan bedwingen dalen we even later af naar het strand om een, onbedoelde, natte broek te halen ;-)

Na deze voortreffelijke stop rijden we op de beoogde camperplaats (die eigenlijk gisteren al op het programma stond) aan. Het betreft "Fornalhas Kampers" in Paderne.
Helaas staan we naar even na het middaguur voor een gesloten poort waarop iets in het Portugees staat als "wegens vakantie gesloten". Beetje jammer want,  wat nu??

Er zijn twee andere camperplaatsen die wel wat lijken in de buurt, één ten Zuiden en één ten Noorden van Paderne. We gaan voor de Noordelijke in het plaatsje Messines. Hoe het daar is zullen we voorlopig niet weten want onderweg naar Messines zien we langs de kant van de weg een ieniemienie bordje staan met onderstaande afbeelding:

Én, op het graslandje achter een restaurant, staat 1 camper zien we in het voorbijrijden. Deze camperplek komt niet voor in onze app en we besluiten om op de eerst volgende rotonde terug te rijden en eens even op onderzoek uit te gaan. Het betreft een Nederlandse camper die hier een week geleden ook per ongeluk beland is en volgens de bewoners van deze camper (Henny en Adriaan) kunnen we er gerust komen staan. Even later worden we wegwijs gemaakt door eigenaar Cecilio/Lucas. Er is stroom, een toilet, douche, loos en vul plaats. En zelfs nog een wasmachine. Kosten met stroom zijn 8 euro per dag. En bij het aangrenzende restaurant "The Olive Branch Inn" is WIFI beschikbaar waar we het wachtwoord van krijgen en gebruik van kunnen maken. Op het terrein lopen kippen, ganzen en bijzondere eenden soorten vrij rond. Het maakt wel een rustieke indruk zou je kunnen zeggen.

's Avonds eten we met de andere camperaars in het restaurant dat door Engelsen van eigenaar Cecilio gepacht wordt. De chili con carne  die Bor besteld lijkt helaas nergens op, geruld gehakt met wat paprika snippers en patat, noumoe, dat is toch geen chili??! Voor de goed gevulde wijntjes betalen we echter slechts 1 euro per glas dus we zullen niet mopperen ;-)
 

Vrijdag 8 maart besluiten we per fiets de omgeving te gaan verkennen. Eerst naar Sao Bartolomeu de Messines om de plaatselijke super, in dit geval een Intermarche, te bezoeken. het dorp zelf is redelijk uitgebreid maar weinig aantrekkelijk. Na de boodschappen houden we het al gauw voor gezien en fietsen naar "Alte" toe, een leuk klein plaatsje waar we een tosti nuttigen die in de vorm van een hart geserveerd wordt:

In het dorp treffen we op diverse plaatsen creatieve uitspattingen aan. (Op de 1e foto hieronder, als je inzoomt, zie je rechts van de trap een dak waar een mevrouw in het cement ligt te zonnen??)

Omdat we gisteren vernomen hebben dat het restaurant bij de CP na vanavond voor een maand op slot gaat wegens verbouwing, hebben we besloten om er vanavond nog een keer te gaan eten. Op deze voorlopig laatste avond staat alleen Fish&Chips op het menu,  maar dat zullen de Engelsen toch wel klaar kunnen maken?!
Wel, over die Fish&Chips zullen we ook niet naar huis schrijven, maar over wat er daarna gebeurde wel!
De CP eigenaar had namelijk net een berichtje van zijn zoon gehad die vroeg of zijn pa naar zijn optreden als drummer in een band kwam kijken. En vroeg ons of we zin hadden om mee naar Albufeira te gaan. Het zou 10 minuten rijden zijn  en we zouden er dan een half uurtje blijven om naar het optreden te kijken.
Omdat de avond nog jong was en we geen andere belangwekkende zaken op het programma hadden staan, stemde we toe. Even over tienen zaten we dan ook bij Cecilio en zijn vriendin achter in de auto, op weg naar een optreden in een cafe in Albufeira.
En we kunnen niet anders zeggen dan dat het optreden van de cover band verdraaid leuke muziek voortbracht. Zo leuk dat we nog heerlijk hebben staan swingen ook!

Het in het vooruitzicht gestelde "halfuurtje" werden echter al gauw een paar halfuurtjes meer die we in het "Rock Café Bar" doorbrachten. En toen het optreden dan eindelijk afgelopen was vond Cecilio het nodig dat we ook nog even een bezoekje aan zijn andere zoon moesten brengen die manager van een één of andere club zou zijn. 
En zo belandde we rond enen in "Wild & Co":

Overigens waren we helemaal niet op dit grapje gekleed waardoor Bor met coltrui en  geitenwollen sokken in haar Crocs op de dansvloer stond hip te zijn, errughh!!
Rond drieën konden we Cecilio zo ver krijgen dat we de terugtocht gingen aanvangen.  
Dat ging goed tot we ergens op de hoogte van Paderne waren, waar hij een parkeerplaats op reed en we ineens in een bakkerij stonden en er broodjes voor ons besteld werden.....
Gewoon midden in de nacht van vrijdag op zaterdag staan we ineens in een  bakkerswinkel, nou moe!

Om vier uur lagen we dan eindelijk in ons nestje, pfff het was me het nachtje wel, maar ook heel leuk!!

Het is al ver in de ochtend als we die zondag in beweging komen. Dat zijn die oudjes natuurlijk niet meer gewend om zo te swingen. Om nog iets van activiteit te ontplooien fietsen we s middags naar Paderne. Het is wederom een prachtige zonnige dag vandaag! 

Terug bij de bus genieten we van rust, ruimte en het loslopend gevogelte:

De kippen kruipen als het gaat schemeren trouwens met z'n allen in een oude vijgenboom, mooi gezicht!

 

Vast van plan om nog eens op dit bijzondere plekje terug te keren, nemen we zondag's afscheid en rijden we de Algarve uit en de Alentejo in. Eindbestemming is de gemeente camping van het dorp Castro Verde, goed 70 km verderop.
Voor 7,87 euro per dag  sta je daar inclusief stroom en wifi (dit is overigens inclusief 25% korting met een CCI kaart). Het sanitairgebouw is keurig en telt wel 14 toiletten en douches per geslacht.

De warmte is verzengend en we besluiten per fiets het dorp te  gaan verkennen om wat verkoeling op te doen.

Op het terras van het restaurant "Casa do Alentejo", willen we aanvankelijk alleen even een biertje gaan drinken maar na het aanzien van alle tafeltjes die zo smakelijk aan het eten zijn bestellen we ook maar wat lekkers voor onszelf. Aan het eind van de maaltijd raken we aan de praat met Carlos en Kate van een tafeltje verderop. Zakenman Carlos, van Portugese komaf maar woonachtig in Zuid Afrika, is hier omdat hij net een hotel in het dorp aangekocht heeft. Sprekend over het dorp hebben we het ook over het bijzondere gebouw dat Bor op weg naar het terras fotografeerde (zie boven), blijkt hij daar ook een bod op te hebben gedaan en nu in onderhandeling te zijn! 
We zetten het gesprek voort en drinken nog een aantal Medronho's met elkaar ( straf drankje gemaakt van de vruchten van de Medronheiro/Aartdbeienboom). En dan willen de dames van het restaurant toch echt gaan sluiten waarna we de aftocht blazen.

Maandag's rijden we verder de Alentejo in. 
Van Castro Verde eerst naar Beja, waar we even door het centrum wandelen en een kopje koffie drinken. Anderhalve euro voor twee koffie, daar kan je nog eens een bakkie buiten de deur voor gaan drinken. De prijzen in Portugal vielen ons aanvankelijk best tegen in vergelijking met Spanje.  Diesel 1,43 euro, heel af en toe bij een supermarkt voor een dubbeltje minder. In Spanje tussen de 1,08-1,23  euro. Wijntjes minstens 2,50 euro één keer betaalde we zelfs 3,50 euro. Dat zijn Nederlandse prijzen. En ook in de supermarkt zijn de boodschappen aan de prijs, én dat terwijl het best een arm land is. Veel Portugezen schijnen ook zelf hun groente en fruit te verbouwen, of via ruilhandel aan het één of ander te komen. Eenmaal van de kust af wordt het overigens wel weer goedkoper. 
We deden Beja in een bliksemvaart maar is zeker een langer bezoek waard. Je bevind je midden in het Portugese leven en van toerisme is geen spoortje te zien.

Na Beja via Serpa naar Moura. Aanvankelijk wilde we overigens naar de gemeente camping van Serpa gaan maar die blijkt wegens renovatie tot half april gesloten.  Serpa laten we dan ook, in dit geval, rechts liggen. Hoewel de aanblik van het dorp heel leuk aan doet. Iets voor een andere keer misschien? In Moura opnieuw een koffie stop. Heel leuk vriendelijk uitziend plaatsje overigens!

Dan naar de indrukwekkende stuwdam van Alqueva. Een enorm prestige project van de Portugese regering die de zeer droge Alentejo provincie moet redden van de ondergang. De muur van de dam is 96 meter hoog en 458 meter breed. Niet zelf opgemeten natuurlijk maar wel zelf opgezocht;-)

Het is er uitgestorven, bij de Marina, een stukje verder op, zien we 1 camper staan en een vrachtwagen chauffeur geniet op de parking bij de dam van een broodje. Verder geen ziel te bekennen die dit prestige project komt bekijken. 
 

Op  parking bij de dam prijkt in geerrodeerde letters onderstaande tekst:

Bor denkt dat het refereert aan het gegeven dat het gebied rond het stuwmeer van Alqueva als "Starlight Tourisme Destination" te boek staat en het de eerste plek op de wereld was die een certificaat hieromtrent kreeg van onder meer Unesco. Omdat er rondom het stuwmeer nauwelijks lichtvervuiling is, het gebied gemiddeld 286 heldere nachten nachten per jaar telt en de breedtegraad ligging gunstig is voor het zicht, schijnt op maar weinig plaatsen in Europa  de sterrenhemel zo indrukwekkend te zijn als rondom dit stuwmeer.  
Bor plukte onderstaande foto van internet en droomt er van om ooit zelf zo'n foto te maken:

Maargoed, de tekst : "On a clear day you can see forever" blijkt ook de naam van een film en tevens titelsong van de film te zijn, gezongen door Barbara Streisand:

Dus het blijft gissen naar waar deze mooie tekst die hier prijkt precies op slaat.
 

Een paar kilometer van de dam passeren we het Mendronho museum, dicht helaas.
Een uitgebreidere rit rond het stuwmeer zal vast aan te raden te zijn. Het dorp Monzaraz, op 350 meter hoogte, moet één van de mooiste dorpen van Portugal zijn en zal je vast trakteren op een prachtig uitzicht over het stuwmeer en de Alentejo. En het dorp Luz, aan de westkant van het meer, schijnt eerder op een andere plek gelegen te hebben. Maar omdat daar nu water stroomt hebben ze het volledige dorp verplaatst en zelfs de doden opgegraven om op een nieuw begraafplaats te herbegraven. 
Omdat we voor de schemering Evora nog willen bereiken zetten we die uitgebreide  rondrit op het denkbeeldige lijstje voor later.

Onderweg beleven we een historisch moment, de kilometerstand van de bus springt van 499999 naar 500.000! 
We prijzen de bus met schouderklopjes op het dashbord :-)
En Bart, die bekendheid aan het genieten is als Bor's "Private driver", wat weer eens wat anders is als een "Private dancer", heeft het busje al een paar ton aan kilometers bestuurd!

Via Portel en Viana do Alentejo komen we rond vieren in Evora aan. Even naar de Lidl die we onderweg passeren voor brood, beleg en koffie en dan op naar één van de drie officiële camperplaatsen die Evora rijk is:

We zijn blijkbaar niet de enige die een bezoekje aan de hoofdstad van de Alentejo komen brengen, gezien de hoeveelheid campers die hier al staan.
Even later wandelen we naar de stad waarvan de stadsmuren nog zo goed als in tact zijn. 
Bij het toeristenbureau  op het Praca do Giraldo halen we een plattegrondje op, drinken een wijntje op één van de terrassen daar en verkennen de stad die langzamerhand door de schemering wordt ingenomen.
 

Wat een historie herbergt deze stad, ongelooflijk wat een erfgoed er hier te zien is!
Op de terugweg naar de camper een geroosterd kippetje met frietjes afgehaald en hier vervolgens heerlijk van gesmikkelt!

Omdat we er gisteren al vrij vroeg in lagen, zijn we er vanochtend ook al weer vroeg bij.
Om half negen Portugese tijd wandelen we op de maandelijkse markt af. Stiekem houden we zelf de Nederlandse tijd aan omdat deze beter (ons inziens) bij de huidige zonsopkomst-en zonsondergangstijden past. Enkel als het op openingstijden aankomt moeten we er in gedachte even een uurtje van af trekken.

De markt valt een beetje tegen, het is textiel dat hier de overhand heeft. De grootte en het aanbod van de markt schijnt nog wel eens te verschillen. Dan nog maar even de stad in en een uurtje later terug naar de bus om naar de volgende overnachtingsplaats te rijden die maar liefst 35 kilometer verderop ligt!
Het betreft camping Alentejo, op de weg tussen Evoramonte en Estremoz. 
 

Het blijkt een pareltje van een camping te zijn waar we de komende dagen maar eens even gaan uitrusten van de belevenissen van de afgelopen week...........