Het voorjaar vooruit 2019: week 3 (30 januari-6 februari)

Week drie is is omgevlogen, hoogtijd om de afgelopen week weer even op een rijtje te zetten. Want hoewel het slechts een week is die verstreken is, hebben we het idee dat we genoeg gedaan hebben voor een maand.

Na 2 nachtjes op de CP "Finca Mimosa" bij Murcia gestaan te hebben, trekken we de 30ste weer een stukje verder. Het betreft een ritje van een kleine 100 km met als eindbestemming camperplaats "Finca Lerna" bij Lorca. Vorig jaar maart, toen deze CP net geopend was hebben we er met genoegen een week gestaan en de bijzondere paasprocessies is Lorca meegemaakt.
We kunnen het dan ook niet over ons hart verkrijgen om voorbij Lorca te rijden zonder even bij te praten met het Henry&Irene, de eigenaren van de CP. 

Vlak nadat  de bus toevalligerwijs op hetzelfde plekje als vorig jaar geparkeerd is, hebben we een genoeglijk weerzien met Henry, en even later ook met Irene. De CP blijkt best goed te lopen. In de hete zomer is er nauwelijks iemand geweest maar sinds oktober/november is de stroom camperaars weer op gang gekomen. In de tussentijd zijn er wat camperaars blijven "plakken" die inmiddels al enkele maanden als vrijwilligers helpen de manege en het terrein te onderhouden. H&I kunnen de hulp goed gebruiken en zijn er dan ook erg blij mee. De CP is nog steeds in ontwikkeling maar inmiddels is er een start gemaakt met nieuw sanitair en is er een gezellige leefruimte gecreëerd voor de koude avonden/dagen.

S avonds maken we in de "woonkamer" kennis met een groot deel van de mede camperaars en de volgende dag worden we uitgenodigd om mee te genieten van de lunch waar henry een enorm werk van heeft gemaakt. Om "uit te buiken" maken we na afloop van de lunch een rondje om de CP en schieten onderstaande foto's.

Hoewel we qua gezelligheid nog makkelijk een week in Lorca hadden kunnen blijven, besluiten we na 2 nachtjes toch verder te trekken om andere, nog onbekende plekken aan te doen.

Vrijdag de 1ste februari vertrekken we vanuit Lorca naar Cabo de Gata, een beschermd nationaal park en het grootste beschermde kustgebied van Andalusië met schitterende stranden en  vergezichten. Oke, eerlijk is eerlijk, in het achterland van dit gebied zijn ook vele niet fraai uitziende plastic kassen te vinden....... 
Maargoed, onze groente en fruit moet ergens vandaan komen toch?!

Omdat het fris en winderig is toeren we voornamelijk met de bus rond. 
In Rodalquilar besluiten we echter even de benen te gaan strekken en een kop koffie te drinken. Dit bleek erg goed uit te pakken want er is genoeg te zien. 
Schilderijen en foto's sieren namelijk de muren van de huizen van het stadje zodat het aandoet als een openluchtmuseum. Ook de, aan het rand van het dorpje gelegen ruïnes van mijnwerkershuizen worden opgesierd door diverse reproducties van kunstwerken van kunstenaars uit het gebied. Rodalquilar is van oorsprong een mijnstadje. In het verleden werd aluin van de bergen gedolven en later goudwinning. Er is een bezoek te brengen aan het mijnmuseum en de oude mijnen. ook is er een hele grote botanische tuin te bezichtigen die tijdens ons bezoek helaas gesloten was. Verder voldoende horecagelegenheden. Kortom een must om te bezoeken. 

Na de rondwandeling en een kop koffie in Rodalquilar, brengen we nog een bezoek aan het piepkleine vissersdorpje "La Isleta del Moro".

Daarna slingeren we langzaam op de beoogde camperplaats aan, te weten Camper park Olivares in het gehucht Albaricoques. 
Bij de entree van het ieniemienie dorpje valt direct een groot silhouet van een cowboy op.
Het woestijnlandschap waar het plaatsje door omgeven is zou inderdaad zomaar de setting van een spaghettiwestern kunnen zijn. Dit blijkt ook even later wanneer we, na ons gesetteld te hebben op het camperpark, het dorpje inlopen om in het enig geopende restaurantje (Hostel Alba) wat te gaan gebruiken.  Los Albaricoques blijkt het toneel geweest te zijn van diverse Westerns zoals o.a. The Good, the Bad and the Ugly. Filmposters en diverse voorwerpen en foto's uit deze gouden dagen van de jaren zestig zijn hier te bezichtigen.

Omdat het ook de volgende dag nog flink waait, gaan we opnieuw met de bus op verkenningstocht uit. We rijden naar San Jose,  en van daaruit over een onverharde hobbelige weg (ALP-822) naar de stranden Playa de los Genoveses en Playa de Monsul. Wat een prachtige plekjes, echt schitterend!

Spijtig genoeg kunnen we de kust niet verder per bus volgen. En ook al zou de weg wel verder lopen, dan is het volgens een Spanjaard geen goed idee om op dit moment de kaap te bezoeken vanwege de harde wind die er staat. We hobbelen dan ook terug naar San Jose en gaan van daar uit naar het dorp Cabo de Gata. Daar vinden we eerlijk gezegd maar weinig aan. Het doet ons wat armoedig en onzalig aan en het waait er flink.  Na een kop koffie in één van de weinig geopende horecagelegenheden besluiten we niet weer opnieuw het park in te rijden maar Almeria voorbij te rijden en daar ergens een camperplaats te zoeken.
We kiezen de CP in de haven in Almerimar uit en rijden een klein uurtje later via een mooie palmbomenweg  naar beneden de haven in.

Het is even over drieën als we de CP oprijden die bomvol staat. Gelukkig zijn we klein van stuk en vinden we na een rondje over het terrein nog een plekje om de nacht door te brengen. Na ons aangemeld te hebben bij het havenkantoor onder de toren, gaan we de omgeving verkennen en belanden we al gauw op een terrasje aan de haven. Zes wijntjes, zes tapas en 16 euro later, trekken we ons terug in ons busje om een klein uiltje te knappen en een paar afleveringen van een serie te kijken. Tegen elven doen we nog een blokje om door de haven en vinden het dan wel welletjes geweest voor vandaag.

Ondanks dat de CP bomvol staat, hadden we hier best nog een nachtje langer willen blijven. Mooi uitzicht, levendige omgeving en prima fietsgebied. Het is dat het sanitairgebouw zover lopen is vanaf de plek waar we staan, anders was het zeker een tweede nachtje geworden.
En als er in de Veluwse dorpen niet zoveel geklets werd, dan waren we vandaag aan het eind van de middag vast nooit ergens tussen Fuengirola en Marbella beland.....;-)
Bor kreeg gisteren namelijk een berichtje van een oud collega die had gehoord dat wij in Zuid Spanje waren, waar ze zelf ook een weekje verbleef. Zij had dit weer via haar man gehoord, die tijdens het honden uitlaten een vriend van ons was tegen gekomen. En hoewel we nog helemaal niet van plan waren om al richting Malaga te gaan rijden, vond Bor het toch te leuk om deze wending niet in te lassen. Ja, dan heeft Bart het nakijken en rijdt hij het busje heel lief zo'n 200 km naar het westen :-)

Maar goed, dat is allemaal later op de dag. Eerst verlaten we even over tienen de haven van Almerimar en rijden we via de A7 om Motril heen, om vanaf Salobrena de kustweg (N-340) naar het westen te nemen. Rond het middaguur dalen we even af naar het leuke plaatsje La Herradura om op een terrasje aan het strand een koffie te nuttigen. 

Daarna vervolgen we de weg naar het westen. Bij Nerja duiken we de A7 weer op zodat we niet al te laat op de beoogde camping aankomen.
Het is vast heel dom van ons, maar we hebben de beoogde camping "Sierra Mar" in Mijas niet kunnen vinden. Zoiets is ons eigenlijk nog niet eerder overkomen :-(
Dus als iemand die dit verslag leest de camping wel gevonden heeft, dan vernemen we dat graag!
Omdat we het gezoek zat waren moesten we nu namelijk uitwijken naar een aftandse, drukke, dure Spaanse camping (Los Jarales) aan een drukke weg (N-340). Om het leed wat te verzachten zijn we die avond maar gezellig uiteten geweest naar een Indiaas restaurant in de nabije omgeving.
Het enige pluspunt van deze camping is volgens Bor dat de super en restaurantjes om de hoek zitten, verder is er weinig aan pluspunten te bedenken.

De tijd op de camping echter goed gebruikt door twee wasjes te draaien, vuilwatertank te legen, schoonwatertank te vullen en de mobiele toilet een schoonmaakbeurt te geven.
En daarna gaan we doen waarvoor we hier naar toe gereden zijn...........
Namelijk Bor's vroegere collega Margriet op te zoeken die een week bij ACE (Animal care Espana) in La Cala de Mijas met een vriendin vrijwilligerswerk aan het doen is. Het is Margriet's grote passie om zich voor Ace in te zetten en Bor hoorde haar daar al jaren over praten. Hoe mooi dat de gelegenheid zich ineens voordoet om Margriet op te zoeken daar waar haar hart vol van is!
Ace zet zich overigens in voor Spaanse honden (en poezen) in nood, maakt zich hard tegen het mishandelen en doden van deze dieren. Bij ACE, een Belgisch/Nederlands initiatief dat in 20 jaren geleden opgericht is, worden de dieren opgevangen en worden er nieuwe, betere, adoptie "ouders" voor hen gezocht.  Margriet vertelde dat er sinds de oprichting al ruim 15000 honden herplaatst zijn! Voor meer info zie onderstaande link:
http://www.ace-charity.org/nl/organisatie/geschiedenis

Na afloop van het bezoek aan ACE, 's avonds gezellig met z'n vieren gegeten en de bus voor een nachtje geparkeerd in een straatje tegenover de B&B waar Margriet en haar vriendin verblijven.

Dinsdag 5 februari verlaten we rond een uur of negen het buurtje waar we de nacht doorgebracht hebben en rijden we naar Mijas, een pittoresk dorpje met witte huisjes die tegen de bergen aangebouwd zijn. Met zijn smalle straatjes en de mooie pleintjes is Mijas een leuk dorp om een poosje door heen te dwalen. Bor, die zich van te voren al druk gemaakt heeft over het parkeren in Mijas, navigeert Bart die ochtend naar onderstaande parking:

Bart die het echt een beetje belachelijk vindt om zover van het dorp vandaan te parkeren, besluit anders en tuft het dorp in. De P borden volgend komen we bij een parkeergarage aan waar we natuurlijk nooit inpassen. Twee andere campers staan tegenover de garage op een parkeerplaats voor een touringcar maar we geloven niet dat ze daar zomaar mogen staan. Hierop volgen we de weg omhoog en komen we op een soort rondweg rond het dorp terecht waar aan de rechterkant een parkeerstrook is. Om er voor te zorgen dat het verkeer ons busje zonder beschadigingen kan passeren zet Bart de bus vakkundig tegen de wand aan.

En dan gaan we Mijas in, maar niet voor dat we het prachtige uitzicht bewondert hebben!

Na gezellig door Mijas geslenterd te hebben, vertrekken we rond het middag uur richting Nerja. Dit had echter nog wel wat voeten in de aarde. Want de eenrichtings-rond-weg volgend, kwamen we midden in het dorp uit en reden zo op een terras aan! Voor de zoveelste keer blij met ons formaat, én de beste chauffeur van de wereld, die na een paar keer steken een ongelooflijk scherp bochtje wist te beslechten waarna we (met de zijspiegels nog net niet ingeklapt) het dorpje via zijn smalle straatjes wisten te verlaten. 

Toen we eenmaal weer op wegen van formaat beland waren, droogde Bor's klotsende oksels al gauw weer op en bereden we de A7 tot aan Rincón de la Victoria waar we onze weg naar Nerja via de N-340 vervolgden. Achteraf hadden we hier een beetje spijt van want dit gedeelte van de kustweg is én niet zo heel bijzonder én houdt ongelooflijk op.
Maargoed uiteindelijk kwamen we twee uur na vertrek uit Mijas bij de beoogde camping in Nerja aan. Gelukkig waren er nog een paar plaatsjes vrij op deze rommelige, prijzige, doch charmante camping die luistert naar de naam: "Aula de Naturaleza, Cortijo San Miguel" en vlak langs de N-340 ligt, op 2 km afstand van de boulevard van Nerja.
Van oorsprong is deze plek een Advocado boomgaard maar met behoud van de grote advocado bomen en andere tropische planten, omgetoverd tot camping. Je moet het een beetje treffen met het plekjes die beschikbaar zijn maar wij zijn de koning te rijk met redelijk wat privacy en zowel ochtend-als namiddagzon! 
Wat de camping in onze ogen charmant maakt is de beplanting, de vele "hoekjes,  kleine gebouwtjes en brood en advocado's kopen door ze te pakken/wegen en het verschuldigde bedrag in een mandje te deponeren. Tel daar de de super goede wifi en de fantastische ligging t.a.v. het strand en Nerja bij op, en ons hoor je niet meer over die toch wat hoge prijs. 
Daarbij zijn we er ook wel aan toe om ons even voor een paar dagen op één en dezelfde plek te nestelen :-)

Goed, genoeg gemijmerd. Nadat de bus geïnstalleerd is, laden we de fietsen af om naar het strand te vertrekken. Volgens de eigenaar van de camping zitten er vlakbij een paar leuke terrasjes. We steken de N-340 over en fietsen via het parkeerterrein (dat vol met campers staat) zo linksaf het strand op. Hier loopt een zandweg die door wandelaars, fietsers en auto's gebruikt wordt. Voor we het weten hebben we het eerste terrasje al gespot, "Chiringuito Mauri" genaamd. Het terras zit gezellig vol en we besluiten niet verder te kijken en ons hier lekker te installeren voor een late lunch/vroeg diner. Een wijntje en een  gegrild kippetje met friet&sla later doen we een verlate siësta en kijken s avonds wat televisieprogramma's van de afgelopen week terug.