Het voorjaar vooruit: 2018, wk 3, 6 mrt-13mrt

​Vandaag de laatste dag in Sopalmo, zo hebben we besloten. Morgen is het tijd om weer eens een deurtje verder te gaan.
We besluiten ter afscheid bij de strandtent te gaan late-lunchen.
Samen met Nicole en de honden wandelen we door de droge rivierbedding naar het strand van Macenas. Bor laat zich verleiden een paella te delen. Helaas wil dit, na ooit een hele slechte gegeten te hebben, eigenlijk nooit meer echt smaken. Maar niet meer doen dus, hoe mooi en lekkker ze er ook uitzien.
Woensdag de 7e nemen we afscheid van Nicole en de Engelse clan, waarna we, heel gedurfd, naar een bestemming zo'n 30 km verderop vertrekken.
Het betreft een camperplaats in Vera waar we positieve kritieken over lazen op de camperapp. En aangezien de weersvoorspellingen voor het westen en zuiden niet zo bie zijn, lijkt het ons de beste keuze om in de huidige regio te blijven hangen tot de voorspellingen hopelijk beter worden.
De camperplaats bij Vera was even zoeken. Maar als we deze dan uiteindelijk gevonden hebben, is het toch niet een plek waar we ons zouden willen installeren.
De CP is op een drietal terassen gelegen in een desolate, woestijnachtige omgeving. Alles ziet er keurig geasfalteerd maar kaal uit en de plekken zijn vrij klein. Op het bovenste plateau liggen de mooiste plekken met uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada, echter staat daar ook de meeste wind. Omdat het nog vroeg is, besluiten we ons geluk elders te gaan beproeven.
In de database van de camperapp vinden we een CP die ons ons wel aanspreekt; 
"een rustige locatie met vrij uitzicht, gerund door gastvrije Nederlandse eigenaren."
 Zodoende rijden we van Vera richting Cartagena. Bij aankomst in Cuesta Blanca zien we de bui al hangen, de tennisbaan die dienst doet als camperplaats staat vol, dat wordt verder zoeken. De behulpzame eigenaren, die blijkbaar afgelopen zaterdag bij "Ik vertrek" te zien geweest zijn, tippen ons om naar een CP in La Azohia te rijden. Daar zijn weliswaar geen voorzieningen maar plek is er vast nog wel.
De beoogde 30 km die we vandaag zouden rijden zijn er inmiddels bijna 200 geworden!
Maar enfin, via een prachtige weg rijden we op La Azohia aan en kunnen zowaar nog een plek met zeezicht bemachtigen!

Na een borrel om op de mooie plek te toasten en een verlate siesta, eten we 's avonds in het dorp bij Bodega Molino heerlijke tapas!  

We vonden het een mooie plek om voor een nacht te staan, maar omdat er hier verder geen voorzieningen zijn, besluiten we de volgende dag verder te gaan zoeken naar een plek om een aantal dagen te blijven.
Via Cartegena langs Mar Menor, een gedeelte van de kust waar we niet eerder geweest zijn. En om eerlijk te zijn, daar hebben we al die jaren ook niets aan gemist. het doet armoedig en kaal aan en in de verte, aan de overkant van de binnenzee, een skyline vol hoogbouw.
Bij San Javier een tankstop, plasstop en boodschappenstop bij de Carrefour gemaakt, dat is nog eens effectief ;-) 
Bor vond de wc's er zo hip dat ze er echt een foto van moest maken:

Rond La Marina hadden we een drietal mogelijke camperplaatsen op het oog.
Twee stuks bezocht. Beide echter vol wat we achteraf beslist niet spijtig vonden. Het bleken huizen van Nederlanders in woonwijkjes te zijn die hun tuin als camperplaats hadden ingericht. En zo groot waren die tuinen nou ook weer niet waardoor je toch redelijk op elkaars bord zat te kijken. 
Dus door gereden naar plan B: een camping Las Palmeras in Crevillent.
Al gauw begrepen we waar de naam van de camping vandaag kwam, opweg er naar toe passeerden we kilometers palmbos!

De kleinschalige Spaanse camping stond flink vol en werd voornamelijk bevolkt door landgenoten. Nog slechts een paar plaatsjes vrij om uit te kiezen. 
Prima plekje voor een nachtje maar langer dan dat hoefde voor ons niet perse. Overigens wel uitmuntende warme, krachtige douches in een verwarmd toiletgebouw en ook de wifi en het restaurant van de camping waren dik in orde.

Vrijdagochtend al vroeg op weg. Nieuw reisdoel is een camping/camperplaats in El Palomar, een heel stuk noorderlijker dan waar we tegen deze tijd dachten te vertoeven.
Echter blijven de weersvoorspellingen niet om over naar huis te schrijven en lijkt het in de provincie Valencia nog het meest stabiel, dus terug naar het noorden!
Rond de middag arriveren we op de beooge plaats in El Palomar. Het kale terrein spreekt aanvankelijk niet zo aan en het verbaasd ons ook hoe relatief druk het hier in het binnenland is.
We besluiten het echter een kans te geven. 
De kritieken waren immers positief en voor de kosten hoeven we het ook niet te laten.
Een staplaats op de camping kost 10 euro, op het camperterrein slechts 5 euro.
Wil je daar dan nog elektriciteit bij, dan kost dat nog eens 3 euro extra. Wifi voor een week kost 5 euro en de wasmachine en droger zijn gratis te gebruiken. 
We bellen het telefoonnummer dat op de poort staat en even later komt een vriendelijke Spaanse meneer man ons aanwijzen waar we ons kunnen installeren.

s Middag fietsen we naar Albaida, een grotere plaats op slechts tien minuten fietsen.
Boodschappen bij de Consum gedaan en een cerveza op een terrasje genuttigd.


Zaterdagochtend de kaart van de omgeving bestudeerd en besloten naar een stuwmeer te fietsen. De Garmin fietsnavigatie had missschien zijn dag niet, want bij een stuwmeer kwamen we niet. Toen we daar achter kwamen waren we in L'Ollaria beland. Gezien de stand van de accu's durfde we het niet meer aan om alsnog naar het meer te fietsen dus ons zelf maar getroost met een kop koffie en de terugweg aangevangen.  We waren de stad nog nog niet uit of Bor werd met sirene en al aangehouden door de Guardia de Civil. Blijkt ze door roodlicht gereden te zijn......... 
Gelukkig liep het met een sisser af en zal ze dat een volgende keer niet meer doen.
Fijn overigens dat we op het traject L'Ollaria-Montaverner op fietsppaden konden rijden. Dat rijdt toch een stuk meer ontspannen dan dat je op de autoweg rijdt.
Dit ondanks dat de automobilisten met een een enorme bocht om je heen rijden. We dachten eerst dat ze hier een beetje bang voor fietsers waren, maar het blijkt dat motorvoertuigen die een fietser willen inhalen, of de andere weghelft moeten gebruiken, of tenminste 1,5 m afstand dienen te houden.

S middag camper verplaatst naar een rustiger hoekje en een mooie wandeling gemaakt. Ze zijn hier in de streek flink aan de weg aan het timmeren met het uitzetten van wandel/fietsroutes en informatieborden!

  
In de vooravond genoten van de spectaculaire luchten die ons voorgeschoteld werden:

Zondag via een bewegwijzerde route naar Bufali gewandeld en op een trapje in het zonnetje een kopje koffie genuttigd.
    
Onder het kerkje van Bufali en tal van schorten die we aan de huizen in het dorp zagen wapperen. Wat daar de betekenis van is...? Iemand suggereerde dat het misschien met de internationale vrouwendag van afgelopen donderdag  8 maart te maken had?
Dat de vrouwen uit dit dorp bij wijze van staking hun schort buiten hadden gehangen?
Net zoals op 8 maart 1908 de vrouwen in New York hun werk neerlegden? 

        =  ?
 

Op de terugweg vonden we via een informatiebord uit dat in het tweede weekend van mei het groot feest is in El Palomar; La Festa del Xop d'El Palomar!
Het betreft een oude en traditionele viering
Er wordt in het buitengebied van het dorp een torenhoge populier omgezaagd, van zijn takkken ontdaan en ceremonieel naar het dorpsplein gedragen, alwaar deze opnieuw "gepland" wordt en er tal van vieringen om de boom heen plaatsvinden.

Maandag klungeldag; verder dan een broodje halen in het dorp zijn we niet geweest.
Wel een wasje gedraaid en het chemisch toiletje geleegd. Verder niets spectaculairs over te vermelden. Ook het avondmaal stelde niet veel voor, het werd een halve chorizo worst met een zak Hak.....