Het voorjaar vooruit: 2018, wk 5 20 mrt - 27 mrt

Inmiddels is het 5 april en er moet bekend worden dat de klad een beetje in het bijhouden van het blog is gekomen......
Er is een achterstand van 2 weken ontstaan dus dat wordt even graven in het geheugen, maar we gaan ons best doen!

Dinsdag de 20ste maart moest de koelkast nodig bijgevuld worden en togen we naar de Mercadonna in het dorp. Aan weerszijde van de Mercadonna bevonden zich van die  heerlijke Chinese winkels van Sinkel waar Bor uren in kan rondstruinen. Dit maal ook echt met een goed excuus want er moest een nieuw USB snoertje komen, daar de telefoons anders niet meer te eten konden krijgen.
In de namiddag waren we door Jan en Annie uitgenodigd om te komen borrelen, waar we gedrieën met de fiets heen zijn gegaan. We waren vast van plan om voor het donker terug te fietsen maar diverse hapjes en vooral borrels later, was het inmiddels donker geworden toen we onze fietsen bestegen.
Of het donker, de ongelijke ondergrond of de Becherovka (ja heus, J&A hadden Becherovka in huis!) een rol speelde zullen we nooit weten, maar wat we wel weten is dat Bart vlak na het opstappen ineens gestrekt op de grond onder zijn fiets lag......
Goed, dat werd dus eerst een bloedlip stelpen en andere wonden van jodium voorzien. Daarna lieten we de fietsen voor wat ze waren en werden we met de auto terug naar de camping gebracht. Bart's kuit deed inmiddels zo'n pijn dat hij nauwelijks meer kon lopen, dat beloofde wat voor de komende dagen! 
Woensdag werden we, allerliefst, weer met de auto opgehaald en langs verschillende supermarkten gereden. Want in Bor's pot Completa was bijna de bodem in het zicht en tot nu toe hadden we het nergens kunnen vinden. na de strooptocht moest geconcludeerd worden dat ook in Cehegin geen Completa te koop was :-( .  Wat we wel hebben kunnen kopen bij een apotheek was creme voor Bart's nog altijd pijnlijke kuit. Na afscheid van Jan en Annie genomen te hebben, fietste we terug naar de camping en troffen we vast wat voorbereidingen voor ons op handen zijnde vertrek uit Cehegin.

Donderdag de 22ste  via de RM-711 naar onze volgende bestemming, "Finca Lerna" vlakbij Lorca gereden. Volgens de camper-app betrof het een recent geopende camperplaats bij een manege.
Na door een toch gedeeltelijk kaal en eentonig landschap gereden te hebben, waren we verrast op de groene, ruim opgezette nieuwe camperplaats aan te komen. Het bleek een idee van Henry en Irene te zijn, die al decennia in Spanje vertoeven, om een camperplaats op te zetten.  Voor de reuring, maar zeker ook om alle paarden en ezels te eten te kunnen blijven geven.
Als enige gasten hadden we het voor het uitzoeken en plaatsten we de bus op een mooi plekje.
                                
En 's avonds konden we gelijk al meelopen op de paarden hooi te geven:

                                    
De volgende dag met de fiets de omgeving gaan verkennen.
Ons werd verteld dat er in de buurt een barretje zat waar ze prima dag menu's serveerden. Aanvankelijk belanden we in de verkeerde bar maar na nog even verder zoeken hadden we het gevonden; Venta el Consejero, gelegen aan de 701 richting Lorca.
Het dagmenu a 10,- pp bestond uit brood, groene salade, liter wijn en dan nog eens een voor,- hoofd,- en nagerecht.
Het dagmenu, of te wel het  "Menu del dia"  is een culturele traditie in Spanje.
Het betreft veelal een meerkeuze menu die op werkdagen tussen plusminus 14-16 uur voor een vaste prijs geserveerd wordt.
Het verhaal doet de ronde dat de "menu del dia" ontstond in 1965, door een beslissing van Franco, om aan alle arbeiders een solide en goedkope lunch aan te bieden. Dit menu zou worden aangeboden tegen een prijs die ten minste 50% lager was dan wanneer de schotels individueel werden besteld.
 In feite is het concept van het menu del día ingevoerd  op 17 maart 1965 door Franco's minister van informatie en toerisme, Manuel Fraga, om de opkomende ontwikkeling van het toerisme en de horeca te stimuleren en alzo vat te krijgen op de hotels, horeca en aanverwante beroepen. 
De verplichting van de wet om het menu del dia te serveren verdween met de dood van Franco in 1975. De meeste horecazaken  bleven echter trouw aan hun tradities en daar plukken we heden ten dagen nog altijd de vruchten van!

Zaterdag besloten we Lorca te gaan verkennen, op goed 7 km afstand fietsen van de camperplaats. Bij het toeristen bureau op het Plaza d'Espagna lieten we ons informeren over de activiteiten die in de week voor Pasen, de Semana Santa, zouden plaatsvinden. Na de folders bij een kop koffie bestudeerd te hebben en een supermarkt bezocht te hebben, fietsten we met enorme tegenwind terug naar de camperplaats om Nicole op te wachten die vandaag ook naar Lorca zou komen.

 
Een rustige zondag genoten en eind van de middag bij Venta el Consejero tapas gegeten.

Maandag opnieuw naar Lorca gefietst. Dit keer niet via de autoweg maar via de rambla die tevens dienst doet als de Camino naar Santiago en Caravaca.
Rambla is de naam voor een (droge) rivier bedding, gevormd door door de kracht van het water dat er ooit gestroomd heeft of er af en toe nog stroomt na hevige regenval of wanneer er bijvoorbeeld een stuwdam open wordt gezet.
Het fietsen door de rambla beviel een stuk beter dan over de autoweg dus die houden we en voor het vervolg in!