Het voorjaar vooruit 2022: week 4 ( 13 februari t/m 19 februari) van Tabernas naar Sopalmo

Zondag 13 februari, van Tabernas naar Agua Amarga

Gisteren besloten om deze morgen naar Agua Amarga te rijden.
Een schattig wit dorpje aan een baai in nationaal park Gabo de Gata.
Bijna twintig jaar geleden kwamen we er voor het eerst, hebben er toen dagen op het strand gestaan, zo betoverd waren we door het plaatsje.

Met name het laatste stuk van de route is prachtig.
We houden even halt om wat foto's van de bloeiende amandelbomen te maken :

Op het strand staan kan al jaren niet meer, daarvoor in de plaats is er nu een camperpark gekomen op een paar honderd meter van het strand vandaan. We arriveren er al om even over elven en dat is maar goed ook want er zijn nog maar een paar plekjes vrij.

Na  een koffietje en geïnstalleerd te zijn, verdwijnen we al gauw naar het strand!

Het strand is niet heel groot, iets meer dan een halve kilometer misschien, maar precies goed.
Het westen van het strand wordt geflankeerd door een rotsige klif met enkele kleine grotten.
Ooit bewoond door arbeiders, later door hippies en inmiddels waarschijnlijk door niemand meer.
Het oostelijk deel van het strand wordt eveneens geflankeerd door een rots  er er staat een verlaten laaddok  dat werd gebruikt om  mineralen uit het binnenland  door middel van een spoorlijn naar de schepen te vervoeren. In de omgeving nog vele kleine baaien die alleen te voet of per boot te bereiken zijn. Bel is niet te houden als we het strand oplopen. Door de verbodsborden voor honden durven we haar aanvankelijk niet los te laten. Wanneer we  opmerken dat er in het oostelijk deel geen mensen op het strand te zien zijn, wagen we het er op en laten we Bel naar hartenlust door de branding  jumpen.  Even slaat de schrik ons om het hart als ze plotseling als een volleerde berggeit de rotswand beklimt en al gauw tien meter boven ons uittoornd.  Gelukkig daalt ze na een fluitsignaal zonder kleerscheuren naar beneden alsof ze in haar leven nooit iets anders gedaan heeft! (zie video).

 De restaurantjes rond en op het strand zijn in dit jaargetijden helaas nog gesloten. We slenteren het dorpje door om ergens een cerveza en een vino te kunnen scoren.
Op het pleintje is precies één restaurantje geopend en het is er een drukke boel op deze zondagmiddag waarop vele Spanjaarden er met het gezin op uittrekken om ergens te gaan eten. 

Terug op het camperpark zijn alle plaatsen inmiddels vergeven.
Het is dan nog geen drie uur in de middag.

Op onze struintocht door het dorp hebben we ontdekt dat er van alle barretjes en restaurantjes die het dorp rijk is, er vandaag maar drie in bedrijf zijn. 
We besluiten de avondmaaltijd in één van die drie restaurantjes te nuttigen en verorberen beide een "lomo a la brasa" met frietjes en een gebakken ei.

Maandag 14 februari, van Agua Amarga naar Sopalmo

Het was een waar genoegen om weer even terug in Agua Amarga (wat trouwens bitter water betekent) te zijn geweest! Bor is voornemens om hier ooit voor een maand een appartementje te huren en zich er met een stapel boeken terug te trekken. Maar voor nu is het bye bye Aqua Amarga, en graag tot een volgende keer maar weer!

Na Agua Amarga achter ons gelaten te hebben, koersen we aan op Sopalmo.
Nu we eenmaal toch in de buurt zijn, kunnen we het niet na laten om even terug naar de fijne kleine camping in Sopalmo te gaan.
Onderweg vullen we bij een supermarkt in Carboneras onze voorraden aan, wetende dat er in de buurt van de camping geen supermarkten meer zullen zijn.
Dan vervolgen we onze prachtige weg naar Sopalmo.  

Rond het middaguur hebben we ons weer helemaal geïnstalleerd en is het bijna alsof we nooit zijn  weggeweest ;-) Er overwinteren veel Engelsen op deze camping die er ook al jaren komen en we worden zowaar herkent. Of dat nu een goed of slecht teken is doet er niet toe. Wij laden de fietsen af en gaan met Bella naar het strand.

Het is een afdaling van een kleine 3 kilometer per fiets waarbij je nauwelijks hoeft te trappen.

Hierna ben je aangekomen op " Playa de Macenas".  Het strand aldaar dankt zijn naam aan de verdedigingstoren die  tijdens het bewind van Carlos III in de 18e eeuw werd gebouwd.

De chiringuito op het strand blijkt vandaag helaas gesloten.
Desalniettemin vermaken we ons prima op het strandje en drinken we dat biertje straks wel op de camping ;-)

Dinsdag 15 februari, Sopalmo

Bor slaat "was-alarm", er restte nog maar 4 stuks schoon ondergoed. En ook de handdoeken, beddengoed en andere kledij kunnen wel een sopje gebruiken. Dusss, muntjes opscharrelen en een wasje draaien is het devies. 
Over kledij gesproken, Bor wil hier om Bart een plezier te doen, best eerlijk bekennen dat ze opnieuw veel te veel kleding meegenomen heeft, wat tevens  voor het schoeisel geldt :-0
Maar het blijft toch elke keer weer lastig wat en hoeveel je voor zoveel weken vakantie moet inpakken......
Bart, die zich nooit bemoeit met wat Bor allemaal inpakt, slaakte vorige week een verontwaardigde kreet toen hij opmerkte hoeveel paar schoenen er in een krat onder het bed zaten en riep Bor op het matje. Bor, zich van geen kwaad bewust, antwoordde onschuldig op zijn vraag waarom ze in hemelsnaam zoveel schoenen bij zich had: "gewoon omdat het kan" ;-)
Want sinds we onze opblaaskano (die we toch nooit gebruikten)  dit jaar uit het laadruim verdwenen is, is er opeens heeeeel veel plaats voor niet nuttige andere dingen :-)

Vandaag komen onze vakantievrienden ons opzoeken op de camping en genieten we die middag van een heerlijk en vooral gezellig menu del dia bij "Vente El  Molino", een authentiek Spaans restaurant op goed een kilometer afstand van de camping.

Woensdag 16 februari, Sopalmo

Vanochtend horen we op de camping het gerucht dat Antonio (de eigenaar van de chiringuito op het strand) vandaag mogelijk open zou zijn. We besluiten het er op te wagen en wandelen die middag via de barranco naar het strand. En de geruchten blijken te kloppen, "Antonio" is open. We ploffen neer op zijn rustieke terras en genieten van een vino tinto en een "pequeña".
Bel doet zich intussen te goed aan een paar bakjes water want dat zeewater lijkt wel lekker, maar bah wat krijg je daar dorst van!

De avonden brengen we vaak Nexflixend (is dat een correct werkwoord?) door en afhankelijk van de kwaliteit van het beschikbare WIFI netwerk kijken we af en toe ook Nederlandse televisie.
De afgelopen week was het netwerk nergens toereikend genoeg om tv te kijken en eerlijk gezegd was dat wel zo rustig. Even afstand van de uitgekauwde onderwerpen die dagelijks de televisierevue passeren. Daarvoor in de plaats al heel wat "Netflix pareltjes" gezien, wat soms wel even zoeken is , maar ze zijn zeker te vinden.

Donderdag 17 februari, Sopalmo

Aanvankelijk zouden we tot vandaag in Sopalmo blijven en hadden daar ook onze voorraden op uitgekiend. Nu de camper van onze vakantievrienden een "soort van gemaakt is" en ze deze kant op gaan komen, is het nodig om de provisiekast enigszins aan te vullen. Vandaar dat we deze ochtend een ritje met de bus richting Mojocar maken en het één en ander bij de Consum inslaan.  Dit zou overigens ook per fiets kunnen maar dan kunnen we

a. lang niet zoveel inslaan en

b. niet zo fris en onvermoeid bij de camping aankomen ;-) 

s Middag dalen we opnieuw met de fiets af naar het strand en drinken er wederom eentje bij Antonio.

In de namiddag kletsen we gezellig met Harm en Janny die inmiddels ook op de camping aangekomen zijn en  spenderen later ook de avond met hen.

Vrijdag 18 februari, Sopalmo

Het wordt een beetje saai misschien, maar voila daar is het vakantie voor,  vandaag opnieuw naar het strand afgedaald voor een drankje bij Antonio en een natte Bel.
Om vervolgens op de fiets naar boven te ploeteren en bij Vente El Molino een dagmenu te verorberen. Dit keer wordt ons echter niet gevraagd wat we als voor- en wat we als hoofdgerecht willen, maar krijgen we ongevraagd als eerste gerecht een aardappel/vissoep opgediend en bestaat het tweede gerecht uit een gegrild kippetje. Dit alles geflankeerd met een mandje brood, aioli, salade en wijn. En met als toetje de keuze uit tiramisu, flan of koffie.

Onder het genot van een spelletje Klaverjas ,de avond doorgebracht met onze "overbuurtjes".
Bart die anders nooit voor een spelletje te porren is, ook al ligt Bor smekend op haar knieën, blijkt een uitstekende en zelfs fanatieke klaverjasser vond Bor twee jaar geleden al uit.
Vanavond weet hij haar toch opnieuw te verrassen met zijn speldrift en het olijke gedrag dat er mee gepaard gaat :-)  

Zaterdag 19 februari, Sopalmo
Weinig actieve herinneringen aan vandaag. Het is na alle prachtige dagen van de afgelopen week vandaag bewolkt en meteen ook een stuk frisser.  Voor de avond is zelfs regen voorspeld.
We slaan het strand een dagje over. Daarvoor in de plaats beginnen we al vroeg in de middag met een potje klaverjas bij de "overburen". Om het na het koken nog eens dunnetjes over te doen met een volgend potje.