Het voorjaar vooruit 2022: week 3 ( 6 februari t/m 12 februari) van Callosa de Segura naar Tabernas

Zondag 6 februari, van Callosa de Segura naar Lorca

Bor las dat er op zondagmorgen een markt in het nabijgelegen dorp La Murada is en zodoende rest Bart niets anders dan braaf mee naar de markt te lopen ;-)
Het is goed een half uur lopen vanaf de camperplaats en de weg er heen door de citrusgaarden is niet bijzonder inspirerend. Op een creatieve citrusboer na, die heeft zijn plantage opgeleukt met knuffelbeesten en een vrolijke vogelverschrikker:

De markt omvat heel wat stalletjes, veel meer dan we verwacht hadden. We slenteren langs de vele kraampjes en Bor ontwaart bij één van de kraampjes  een Ramones t-shirt dat ze uit nostalgische overwegingen niet kan laten hangen.

Terug op de camperplaats is het "just us", de andere camper is dan reeds vertrokken.
Het spijt ons voor de camperplaats meneer die we wel wat meer klandizie gunnen na zijn story gehoord te hebben, maar ook wij gaan ons boeltje pakken om verder te reizen.

Reisdoel voor vandaag is het bezoeken van Henri en Irene in de achterlanden van Lorca.
Een adres hebben we niet maar via het delen van de locatie via whatsapp gaat we het vast vinden!
Henri en Irene hadden eerder een camperplaats/manege in Lorca waar we verschillen de malen geweest zijn. Helaas heeft de pandemie ze de das om gedaan en is de camperplaats ter ziele.
Zodoende zijn ze naar een andere stek verhuisd en aangezien we contact zijn blijven houden, zoeken we ze vandaag op op hun voorlopig nieuwe stek. 
 

Tegen tweeën arriveren we op de cortijo in de stoffige achterlanden van Lorca.
Net als we aan het huis voorbij dreigen te rijden, herkent Bor één van de honden op het erf.
Alle honden zijn er nog, Bruno, Kyra, Frummel en Scruffie. En ook nog vijf paarden , 2 ezels en een stel katten.

Het weerzien met Henri en Irene is goed, het is fijn om elkaar weer in levende lijven te zien!
De pure hagelslag en heksendrop die we meegebracht hebben vallen in de smaak.
We praten een poos bij op de veranda  waarna we ons busje installeren en even een verlate siësta inplannen. We mogen zolang blijven als we willen. Er is ons zelfs een privé badkamer toebedeeld!
S avonds keuvelen we binnen verder met een hapje, een drankje en de aangename warmte van een palletkachel.

Maandag 7 februari, Lorca

Na s ochtends wat rondgelummeld te hebben, is Bor rond twaalf uur in de keuken te vinden, gewapend met een hakmes. Irene gaat paella maken en Bor mag de kunst afkijken en zich nuttig maken met wat snij en hakwerk. Wanneer de olie kneiterheet is, wordt eerst de kip goed aangebraden, dan volgen de zeevruchten, de bouillon en de rijst. Na een poosje heeft de rijst zich vol geslubberd met met het vocht en is het etenstijd!

En na etenstijd volgt.....siestatijd. 
Na even gerelaxt te hebben verkennen de de omgeving met Bella te voet.
Het gebied wordt voornamelijk bevolkt door agrariërs en het is er droog, dor, stoffig en rommelig.
s Avonds weer gezellig bij de warmte van de kachel verder gekletst.
 

Dinsdag 8 februari, Lorca

Vanmiddag gaan we met elkaar uiteten hebben we afgesproken.
Voor die tijd moet de auto nog even in orde en schoongemaakt worden.
Bor biedt nietsvermoedend haar diensten aan.
Niet wetende dat ze nog nooit zo'n stoffige auto van binnen heeft gezien.... :-0
 

Woensdag 9 februari, van Lorca, via Playa de Vera naar Sorbas

Deze morgen nemen we weer afscheid van Henri en Irene.
We zijn van harte welkom om nog langer te blijven maar willen graag nog wat verder rondtrekken.
We hebben gepland om een paar dagen neer te strijken op een resort-achtige camperplaats in de buurt van Sorbas. Voor het zover is gaan we echter eerst onze vakantievrienden Janny en Harm in Vera Playa opzoeken. Ze zijn  vlak na ons uit Nederland vertrokken en hadden al lang en breed in Portugal willen zitten. Ware het niet dat ze de pech hebben dat de versnellingsbak van hun camper kapot is gegaan.  Zodoende verblijven ze sinds gisteren nu noodgedwongen in een appartement. De reparatie van de versnellingsbak  zal naar verwachting een ruime week gaan duren. Gelukkig gaf de verzekering er naast het appartement ook een huurauto bij zodat ze toch nog wel mobiel.

Rond drieën arriveren we voor het hekwerk van Savannah Park resort, 6 km ten noorden van Sorbas. Na een belletje wordt het hek open gedaan en rijden we het het prachtige terrein op.
Het is echt een plaatje en je kan zien dat het park met zorg en smaak is aangelegd.
We checken in bij de Nederlands sprekende Ada die hier twee dagen per week werkt.
De staplaatsen zijn ontzettend ruim, wij passen er met gemak wel vijf keer op. Ook zijn  alle plakken voorzien van watertoevoer, waterafvoer en 16 A elektra. Kosten 20 euro per nacht.
Kortom echt 5 sterren voor de ligging, de staplaatsen, de sanitaire voorzieningen en het zeer verzorgde en ruim opgezette terrein. Enig minpuntje is dat er alleen wifi bij de bar is en het mobiele netwerk er ook bar slecht is. Aan de andere kant ook weer een pluspunt, lekker Zen zo offline ;-) 

Later begrijpen we dat hier helemaal geen camping of camperplaats gepland was maar een bungalow resort. De vergunningen zijn echter nooit rondgekomen waardoor men nu uit nood geboren campers is gaan aantrekken.  

Donderdag 10 februari, Sorbas

Vandaag voor het eerst van deze reis de fietsen afgeladen en gebruikt! 
Normaliter zouden we er al heel wat fietskilometers op hebben zitten maar het was er gewoon maar niet van gekomen. Nu dan voor het eerst een tochtje naar Sorbas.
We merken (ondanks de trapondersteuning!) al gauw dat onze "fietsspieren" in plumpuddingen veranderd zijn en Bor spreekt ons streng toe dat daar gauw verandering in moet komen.

Het dorp Sorbas is gelegen op een klein plateau boven de Río Aguas. De witte huizen hangen bijna boven het ravijn. Sorbas blijkt een aardig dorpje om door heen te banjeren en we treffen het dat het vandaag marktdag blijkt te zijn. Hoewel de markt niet veel voorstelt en vooral uit kraampjes bestaat welke kleding en schoenen verkopen. Na een "americano en een cortado" op een terrasje doen we wat boodschapjes bij de plaatselijke Dia supermarkt en fietsen we op ons gemak terug naar de camping.

Vrijdag 11 februari, Sorbas

Vandaag houden we een niks doen dag.
De enige activiteit die ontplooit is,  is het wandelen met Bella.
En een bezoekje aan de bar in de namiddag,  die de beheerders van het resort (Kevin en Mags) in de weekenden van 17-19 uur open gooien.

Als we ons voorafgaand aan ons bezoek aan Sorbas  trouwens beter ingelezen hadden, hadden we kunnen weten dat Sorbas vooral bekend staat om zijn ondergronds labyrint  van tientallen kilometers en meer dan duizend onderling verbonden grotten en holtes, "Las cuevas de Sorbas”.  Zij bevinden zich in het Natuurgebied “Karst en Yesos de Sorbas”, op enkele kilometers buiten het dorp. De grotten bestaan uit “karst” en “yesos” stenen: kristallen die ontstaan zijn uit de zee en die in zich nog water dragen. Verwarmt men de “yeso”, oftewel “gipssteen”, dan komt er uit het binnenste van de steen gipspoeder!  Tijdens de rondleidingen die er georganiseerd worden schijnt het heel mooi te zijn  om de gipssteen-kristallen te zien fonkelen in het licht van de zaklamp. 
De grotten van Sorbas zijn zelfs het grootste ondergrondse complex in Spanje. Via de duizend zinkgaten op de oppervlakte van het ondergrondse complex,  condenseert het vocht uit de grotten en vormen zich daar kleine bovengrondse oases van palmbomen en wilgen. De zinkgaten zijn bodemdaling, veroorzaakt door het oplossen van de gipsbodem. In de grotten zijn meren te vinden, evenals stalactieten, stalagmieten en kristallen.  Ongeveer drie miljoen jaar geleden  bevond dit gebied zich in de wateren van de Middellandse Zee. Toen de de zee zich 2,5 miljoen jaar geleden terug trok heeft het ondergrondse complex zich gevormd

Goed,  maar dat is dus allemaal achteraf informatie....
Wie weet volgt er ooit nog een echte wandeling door de grotten van Sorbas!

Zaterdag 12 februari, van Sorbas naar Tabernas

De planning voor deze zaterdag is het resort te verruilen voor camperplaats "Little Texas" in Tabernas, een kleine 20 km verderop. Het lot bepaalde echter dat we hier nooit zouden aankomen, althans deze rondreis niet meer. Dit alles door een koffie-stop die we die ochtend maakte bij restaurant Route 66 maakten en in gesprek raakte met de Belgische serveerster.
Ze vertelde dat er die middag live muziek zou zijn dat en dat we op de parking van het restaurant konden blijven overnachten als we wilden. Ook stroom kon geregeld worden, dat kostte dan 5 euro. Zodoende brachten we de hele middag op het levendige terras van Route 66 door waar het een komen en gaan was van allerlei types  en de bediening keihard aan het werk was om iedereen van eten en drinken te voorzien.

Toen de avond viel bleek ons busje op de parkeerplaats omringd te zijn door een twintigtal campers in alle soorten, maten en nationaliteiten die op de levendigheid afgekomen waren.
De Belgische uitbaters doen het hier goed! Er is zelfs een heuse westerncamping in aanbouw achter de parking van het restaurant. Dus wie weet, komen we hier nog eens terug en  overnachten we de volgende keer op de camping van Route 66 i.p.v. op de parkeerplaats :-)