week 5 11 t/m 17 maart

11 maart
Zoals gepland, de omgeving ten westen van Tarifa verder verkend.
Ontbeten in Bolonia, een leuk kust gehuchtje en verre van toeristisch. Het oogt simpel en basic, maar zeker de moeite waard. Niks geen toeristencomplexen hier, ondanks het mooie langgerekte Playa Bolonia en de prachtige zandduin. Een nog authentiek kustplaatsje zonder pretenties. En dan blijkt het ook nog een heuse Romeinse nederzetting, Baelo Claudia, te herbergen. Niet zomaar wat zuiltjes en oude muurtjes, maar er schijnt wel een heel dorp opgegraven te zijn. Resten van tempels, het forum, het theater, de markthal, winkels etc. Nu geherbergd in een park mét museum, waar ooit een Romeinse havenstad lag.

Na Bolonia door het achterland waar vele runderen grazen (ook de moeite waard, ondanks de vele windmolens die er prijken) op zoek naar een camping. De camping vonden we in Atlanterre, vlak naast het plaatsje Zahara de los Atunes.
De camping was best prima en mooi gelegen maar  in de omgeving was niet veel te beleven en sprak ons ook niet zo aan. 

                                 

12 maart
Vandaag een fabuleuze rit door Parque Natural Los Alcornocales gemaakt.
Echt schitterend natuurgebied waar we regelmatig runderen, paarden, geiten en gemzen op of langs de weg tegenkwamen.
De dag geëindigd in Ronda waar we in het late namiddag zonnetje door dit mooie, levendige en bezoekwaardige stadje geslenterd hebben.
Even buiten Ronda een overnachtingplaats gevonden. Dat vinden viel overigens nog niet mee omdat het inmiddels al flink donker was geworden.
Het is geen ideale plek maar in het donker in de bergen een betere plek zoeken is niet reëel en morgen weer een dag.

13 maart
Vanochtend al vroeg uit de veren want koud dat het was hier in de bergen! Opnieuw een Parque Natural ingereden en een dorpje beklommen tot boven op het dak van een oud kasteeltje.
Het dorpje is één van de vele  "Pueblos Blancos", witte dorpjes en heet Zahara (de la Sierra).  De witte dorpen route is één van de bekende routes in Spanje. Ze liggen prachtig in én rond de nationale parken. De witte dorpen liggen vaak hoog op een heuvel met bovenop een kasteel en hebben liefelijke kronkel-straatjes. Even gegoogled waarom veel van deze plaatsen de toevoeging 'frontera' (grens) in de naam hebben,  dat schijnt te verwijzen naar deze bergen die bijna drie eeuwenlang de Arabieren op een natuurlijke manier van de Christenen hebben gescheiden. De dorpen worden graag door de Spanjaarden en toeristen bezocht. Grazalema, Zahara en El Bosque zijn favoriet.

Na de inspanningen van de beklimming hebben we in het vroege ochtend zonnetje (dat net boven het kasteel komt uitpiepen) genoten van koffie en tostadas op een terrasje op het kerkplein.
Vervolgens een camping in dit prachtige gebied ontdekt maar die bleek helaas nog gesloten te zijn. Verder om het mooie meer, waar Zahara aan ligt, gewandeld en nog een stukje verder gereden daar we inmiddels uitgevonden hadden dat er in Algodonales een camperplaats zou zijn.
De camperplaats bleek in werkelijkheid een Paragliding club, waar Paragliders vanuit heel Europa naar toe komen vanwege de goede "zweefcondities" of zo iets.
Het was eigenlijk niet helemaal de bedoeling dat ook "niet paragliders" van het kampeerterreintje gebruikt maakten, maar 1 of 2 nachtjes was geen probleem werd ons verteld.

14 maart
Yeah!,  vandaag staat Sevilla op het programma. Veel zin om terug naar Sevilla te gaan, zo'n mooie, sfeervolle stad!
We overleggen of we met de bus de stad in gaan rijden of de bus aan de buitenrand zullen parkeren en dan met het openbaarvervoer naar de stad zullen gaan. Bart vindt het de moeite waard om te proberen of we op dezelfde plaats als 13 jaar gelden kunnen staan, namelijk regelrecht tegenover Plaza España.
Nou dat hebben we geweten....
Plaza Espagna is tegenwoordig volledig "omhekt". Geen denken aan dat je daar tegenwoordig nog met een auto bij in de buurt kunt komen, laat staan met een camper. Nawat rondjes door het centrum gereden te hebben, was de conclusie dat we een centrumplek wel op onze buik konden schrijven, en zo midden op de dag helemaal!
Dus over naar plan B, goede stek buiten het centrum vinden.
Dat werd een plek aan de rand van Parque los Principes, vlakbij  metrohalte Blas Infante, prima plek. Nog even een broodje gesmeerd en op naar de metro.
Heerlijk door de stad gestruind en 's avonds hapje gegeten in de wijk Triana, waar Bart stierenstaart heeft gegeten, die erg lekker was!

   

Ooit hebben we hier dus een paar nachten gekampeerd, precies op de plek waar vandaan de foto hier onder genomen is:

Na herinneringen opgehaald te hebben  bij het Plaza España, gingen we richting het centrum:

    
 
15 maart
Na de ochtend in Sevilla doorgebracht te hebben, werd het doel voor de middag een bezoek aan El Rocio. Een dorp met straten van zand, grotendeels onbewoond en waar jaarlijks met Pinksteren de belangrijkste en grootste bedevaart van Spanje plaats vindt.
Je leest dat dan, maar als je vervolgens daadwerkelijk in het dorp bent is het mogelijk nog surrealistischer dan Gibraltar.
Echt een bizar dorp met die straten van zand, vele restaurants en café, dat honderden huizen telt maar waar daadwerkelijk maar 50, maximaal 100 mensen echt wonen. In de weekenden en vakantie periode schijnt het er veel bewoonder te zijn. Dan komt men er te paard (voor elk huis en bar is er een soort balk waar je je paard aan kan vast zetten en er zijn tal van weilandjes in het dorp aanwezig) en leeft men een traditioneel leven van weleer inclusief dergelijke outfits).
Elk jaar maken honderdduizenden pelgrims de tocht naar El Rocío.  De tocht wordt te voet, te paard of met een huifkar afgelegd en de tocht eindigt met het naar buiten dragen van de Maagd van El Rocio.
Het pinksterweekend schijnen er een miljoen mensen in El Rocio te zijn.
En dat allemaal omdat, naar verluidt, er in de dertiende eeuw een jager was die een beeld van de heilige maagd vond in een boomstam in het park van Donyana. Vervolgens werd op die plek een kapel gebouwd en is het anno nu een enorme massa hysterie met Pinksteren.

En met pinsteren ziet het er waarschijnlijk zo uit:      

En in de dagen voor Pinksteren is men dan ongeveer zo onderweg naar El Rocio:

Op een gewone dinsdagavond zoals nu, is het dorp echter geheel uitgestorven in de avond. Geen van de vele horeca gelegenheden bleek meer open zodat we ons tot het camping restaurant gewend hebben. Overigens was het er op de dag nog wel wat levendiger hoor.

                                               

Tip van Flip: mocht je ooit een bezoek aan dit dorp willen brengen, doe dat dan in een weekend of vakantie periode en mijdt Pinksteren want dan schijnt de camping 80 euro per nacht te kosten!
Wel een contrast hoor op één dag, eerst Sevilla en dan dit!

16 maart
Vanochtend vanaf de camping in El Rocio naar de kust gereden. Zeer mooie kust vanaf natuurlijkpark Donana tot Huelva en talrijke plekken om te recreëren.

In Huelva veel industrie maar vanaf El Portil weer mooie kustweg en natuur.
Tussen Lepe en Isla Christina op één van de vele strandparkings overnacht.

17 maart
Eigenlijk realiseerden we ons vanochtend pas dat we nog maar een aantal kilometer van Portugal verwijderd zijn. Kortom tijd voor een plan. Eerste doel in Portugal wordt het plaatsje Tavira. Grappig detail;  het navigatiescherm geeft een vroegere aankomsttijd aan dan dat de huidige tijd bedraagt, alsof je terugreist in de tijd.

Helaas heeft het niets met spannende tijdreizen te maken en ligt het slechts aan het uur tijdverschil daar het in Portugal een uur vroeger is. Morgenochtend dus uurtje langer uitslapen!
In Tavira op een camper area gestaan welke nu eens niet de het uiterlijk had van één grote saaie grindbak. In tegendeel, het was vrij groot en zag er parkachtig uit én je mocht staan waar je wilde. Niks geen afgebakende plakken o.i.d.
En voor het eerst betaalde we minder dan tien euro per nacht.
In de zomer schijnt het terrein overigens in gebruik te zijn voor Portugese politiemensen en hun familie en is dan niet toegankelijk voor kampeerders.
In de namiddag van de "camping" naar het dorp gewandeld, daar wat rond gedobberd en aansluitend een hapje gegeten.