Het voorjaar vooruit 2020: week 7 (15 februari t/m 21 februari) van Castell de Ferro naar Lorca

Het heeft even wat langer geduurd als anders, maar hier is ie dan, het verslag van week numero 7!

15 februari, Castell de Ferro

Vandaag nog een laatste dagje op de camping in Castell de Ferro.
Van veel noemenswaardige activiteiten komt het niet. Een blokje om, een terrasje en in de namiddag een ritje naar Castillo de Baños. 'S avonds hebben we een eet-date met Nanouk in El Lance.  In een erg leuk gelegen restaurantje, direct aan de kust tussen Castell de Ferro en Castillo de Baños.

16 februari, Castell de Ferro - Órgiva

Bij het opbreken ontdekt Bart een onprettige verrassing, het achterwiel van zijn fiets heeft een behoorlijke optater gehad. We vermoeden dat  één of andere onverlaat gisterenavond op de parkeerplaats bij het restaurant niet goed uit zijn doppen gekeken heeft en de fietsendrager met fietsen behoorlijk geramd heeft. 

Helaas doen we daar nu niet veel meer aan dus maar even slikken en weer doorgaan..........

Door naar Polopos in dit geval, waar we na door de wolken gereden te zijn een strak blauwe hemel aantreffen. We drinken een kop koffie bij Nanouk en maken een wandelingetje door het dorp. Polopos is door het televisieprogramma van afgelopen zomer behoorlijk op de kaart gezet. Maar over de mensen loop je er niet, integendeel. Ten tijde van onze rondwandeling treffen we nauwelijks een ziel aan. 

Daarna verder naar de Alpujarras, een 70 km lange vallei gelegen aan de voet van de Sierra Nevada. Een schilderachtig landschap met witte dorpjes en op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada.
Ons plan is om ons kampement vanavond in Almócita op te slaan, maar zo ver zal het niet komen........ 

Want plots blijkt de bus niet meer te remmen. Vermoedelijk ligt het (net als 2 jaar terug) aan oververhitte remvloeistof. Toch wel het nadeel van een automaat,  dat deze een stuk minder op de motor afremt dan een handgeschakelde motor.

Maar goed, een verplichte lunch in Orgivá dan maar.  Om de bus een beetje rust te gunnen zodat ze wat kan afkoelen en om Bart van de schrik te laten bekomen.
Want hoe stoer hij er ook mee omging, fijn is het niet om af te dalen zonder remmen...........

Tijdens de lunch concluderen we dat Almocitá er niet meer in zit vandaag.
Daarvoor in de plaats besluiten we in te checken op de camping in Orgivá.

Na goed en wel geïnstalleerd te zijn, blijkt het nog relatief vroeg. Hierdoor besluiten Bor en Nicolle een bezoekje te brengen aan de drie schilderachtige dorpjes die even verderop liggen: Pampaneira, Bubión en Capileira. 
Pampaneira met zo'n 350 inwoners is een florerend dorp, waar menigeen maar al te graag op af komt om de ambachtelijke winkels te bewonderen en door de smalle witte straatjes te struinen. Ook kun je er terecht voor de aankoop van de mooiste tapijten in de Alpujarras die hier geweven worden. 
Echter niet al te slim om hier op een zondagmiddag naar toe te gaan want er is geen parkeerplaats meer te vinden. Daarom besluiten we het hogerop te zoeken en rijden door Capileira waar het wel lukt om een parkeerplekje te scoren. Capileira is afkomstig van capitellum en betekent ‘hoogte‘ . Het is dan ook het hoogst gelegen dorp (1400 m) van de kloof. Hierdoor biedt het stadje vele prachtige uitzichtpunten. Ook is er een camperplaats te vinden op de laatste parkeerplaats van het dorp.
In Capileira en Bubión is het een stuk rustiger dan in Pampaneira en ook hier zijn voldoende horecagelegenheden en winkeltjes te vinden. Maar Pampaneira heeft op dit gebied toch het meest te bieden, ontdekte we vorig jaar.

Omdat we voor de schemering valt weer terug op de camping in Orgiva willen zijn, laten we het bij het bezoek aan Capileira en kronkelen we rustig aan naar beneden.

17 februari, Órgiva - Almócita

We doen het vanochtend kalmpjes aan, daar we begrepen hebben dat we nog tot 16:00 uur op de camping mogen blijven. Bor fietst nog even Órgiva in voor wat kleine boodschapjes. Her en der  zijn redelijk wat alternatief geklede mensen te spotten, de hippies van Órgiva. Ze verblijven in de stad of in één van de hippie-kampen verderop in de bergen, zoals in Beneficio. Waar misschien wel 200 tot 300 hippies van allerlei nationaliteiten leven in allerlei soorten bouwwerken die verspreid in de kloof liggen. Op donderdag, wanneer er markt is in Órgiva, is het merendeel van de "hippies" daar te vinden.

Rond 13:00 uur vangen we onze reis naar de camping in Almócita aan, een kleine 80 kilometer verderop in de Alpujarras. Onder een strakblauwe hemel rijden we door een prachtig landschap.

Na 1,5 uur zien we Almócita liggen:

In de camping-reviews staat aangegeven dat men er wijs aan doet om de route bordjes van de camping te volgen, om niet onnodig klem te geraken in de smalle straatjes van het dorp.
Dat doen we dan ook keurig, want de route staat vanaf Almócita perfect aangeven. En maar goed ook want de Garmin zou die weg nooit zelf verzonnen hebben ;-)

Dan komen we aan bij camping Almócita, die echt prachtig gelegen is!
Op iedere plek een gegarandeerd mooi uitzicht, een pergola en een picknicktafel.
Te zien is dat het een nog vrij jonge camping is en dat men  her en der bezig is om het terrein nog verder te verfraaien.  Naast ons, zijn slechts 2 andere campers op het terrein te vinden. En dat terwijl aan de kust men hutjemutje staat. Nou, geef ons dan maar rust en ruimte!
We kiezen een mooi plekje uit en installeren ons in het namiddagzonnetje.

Bij navraag blijken de bar en het restaurant vanavond geopend te zijn, waarna we afspreken om er om 19:00 uur  gezamenlijk wat te eten.

Voor het zover is raken we aan de praat met de bewoonster van één van de andere 2 campers, Ingrid. Het mondt uit in een mooi en gezellig gesprek dat bekroont wordt met een mooie zonsondergang en een gezellig etentje in het campingrestaurant.
Ingrid reist alleen sinds zij haar man en maatje tijdens één van hun camperreizen verloren heeft. Ter nagedachtenis deelt zij peperzaadjes uit, de passie van haar partner, opdat hij op deze manier blijft "verder reizen".  Het betreft een speciaal gekruist soort en is naar hem vernoemd, "Andy's Pepper". Hoe mooi is dat?!
Op deze manier zijn de zaadjes inmiddels wereldwijd verspreid geraakt!
We vinden het dan ook een eer om een zakje van de zaadjes te mogen ontvangen en zullen straks bij thuiskomst de zaadjes met liefde zaaien.

    

De gamba's, de lamskoteletjes, de zelfgemaakte vleeskroketten, het is allemaal even heerlijk!

Na afloop heeft Bart schik met de camping-kitten.
Aan onderstaande foto's te zien, is die schik van korte duur ;-)  auw........

Maar het felle ondeugende katje blijft de aandacht trekken....

18 februari, Almócita

Spijtig genoeg is de blauwe hemel vanochtend verstopt achter talloze grijze wolken. De temperatuur is echter prima te doen, dus zijn de wandelplannen gauw gemaakt.
Echter eerst nog even een douche scoren in het uitmuntend uitziende sanitair gebouw.
En lekker dat die douche bleek te zijn! Er valt hooguit iets te zeggen over de ietwat lage tussenschotten ;-) 

Daarna een snel ontbijtje en dan de kuierlatten op.

Via een "wandelpromenade" loop je zo van de camping naar het dorp Almócita toe.

Vlak voor we bij het dorp aankomen, passeren we de begraafplaats waar de doden het dorpse leven van een afstandje kunnen volgen. Op onderstaande foto is goed te zien dat de kisten in een nis worden geplaatst die dicht gemetseld wordt, een begrafenis-nis dus, in veelal een muur vol met andere nissen.
Maar als je het wat breder hebt, dan koop je je eigen huisje...... 

Dan door naar de levende dorpsbewoners, een paar honderd meter verder op.

Bij het betreden van het dorpje ontdekken we al gauw een be-wegwijzer-systeem op de geplaveide straatjes.  Die gaan we natuurlijk volgen!

En al gauw ontdekken we de ene na de andere kunstzinnige uitspatting, "streetart" in alle vormen en maten. Van prachtige muurschilderingen, tot  poëtische teksten en grappige bloempotten:
 
 

Op een pleintje een mooi waterornament in een vijver vol met goudvissen

En op het pleintje verder op een barretje met een terrasje en een levensmiddelenwinkel.

Aan de rand van het dorp treffen we de aparte bouwwerken aan waar langs we gisteren gereden zijn. De route naar de camping staat vanaf hier, zoals eerder geschreven, perfect aangegeven. Het grootste witte bouwwerk lijkt nieuw en is nog leeg. We vermoeden dat hier misschien een toeristeninformatiepunt zal komen?

Dan door naar het andere dorp, Padules, dat je even buiten Almócita al gauw kunt zien liggen:

Nicolle ontdekt onderweg een levende olijfboom!

Daarna even inhouden om de schapen te laten passeren:

Buiten deze vreemde vogel, leek ons in Padules lang niet zoveel te beleven als in Almócita.

Daarom na een drankje in de dorpskroeg rechtsomkeert gemaakt en  naar de camping teruggelopen.

En ondanks dat we vandaag de enige gasten op de camping zijn, vindt de campingbaas het geen enkel punt om het restaurant voor ons open te gooien. Dat vindt hij bij de service horen die zijn camping wil bieden. Nou dat vinden wij nou nog eens service!

19 februari, Almócita - Taberno

Hoewel de camping in Almócita zich uitstekend leent voor een langer verblijf, breken we toch ons kampement op om beslist nog eens terug te komen!
We rekenen 18 euro per nacht af maar dat was deze rust en ruimte voor een paar nachtjes beslist waard. 

Via Tabernas, waar drie western filmdorpjes gevestigd zijn, rijden we naar Taberno.
Omdat ieder van ons al eens eerder een bezoek aan één van deze filmdorpjes bracht, slaan we een bezoek hieraan dan ook over. Maar voor eventueel geïnteresseerden; voor een kleine 20 euro kan je hier een halve dag zoet zijn  en allerlei spektakel meemaken. Van een cowboy die je bij binnenkomst al schietend tegemoet komt, tot westernshows en een rit met kar en paard. En in de tussentijd wandel je door het decor van één van de vele westerns die hier opgenomen zijn.

Onderweg komen we de beroemde Osborne stier weer eens tegen welke verdeeld over heel Spanje staan. Het doel van de borden was aanvankelijk reclame voor het merk Osborne, maar in de loop van de tijd verworden tot symbool van de Spaanse cultuur. 
Wanneer we het bord dat een parkeerplaats aanduid voorbij rijden, roepen we meestal tegelijkertijd: "daar heb je weer een poepplaats". Dat is zo van die onderweg-humor ;-)

Op weg naar Taberno raken we elkaar voor het eerst deze week even kwijt.
Gelukkig biedt whatapp en het delen van elkaars locatie uitkomst en hebben we elkaar na een kwartiertje weer gevonden. 

De beoogde camperplaats voor vandaag blijkt bij aankomst het parkeerterrein van restaurant El Rancho te zijn. Er zijn een viertal stroompunten, douches&toiletten en een loospunt aanwezig. Stakosten inclusief elektra zijn 8 euro per nacht. Daar kan je niets van zeggen.
We besluiten eerst een hapje te gaan eten, alvorens  de bussen te parkeren.
We kiezen wat lekkers van de kaart wat vervolgens allemaal op het houtvuur bereid wordt, mmm.

Dan de bussen parkeren en even uitbuiken. 
s Avonds maken we wederom gebruik van het restaurant door er een glaasje te drinken en wat tv via de WIFI te kijken. 

20 februari, Taberno - Lorca

Vandaag splitsen we even op; wij gaan direct richting de CP in Lorca en Nicolle gaat  even een vakantievriendin in Aguilas bezoeken waarna ze weer aansluit.
Op weg naar Lorca even wat boodschappen doen bij de Lidl in Huercal-Overa, want de beoogde camperplaats ligt enigszins afgelegen.
Dan nog een kleine 50 km voor we op de, inmiddels vertrouwde, camperplaats arriveren.
Wanneer we het terrein van "Camperstop Finca Lerna" oprijden is het even schrikken. Er staan zeker nog vijftien andere campers. Zo vol hebben we het hier niet eerder gezien.
Maar fijn voor de eigenaren want dat betekent vast dat de zaken goed gaan.
Gelukkig kunnen we nog een fijn  plekje met voldoende privacy vinden en is het weerzien met de eigenaren Henry en Irene allerhartelijkst!

s Middags gaat Bor dennenappels verzamelen en s avonds genieten we met een clubje van het geknetter van deze appeltjes in het vuur :-)

21 februari, Lorca

Na een relaxte morgen op de camperplaats, wandelen we rond enen met de honden naar het restaurantje "Venta El Consejero", ruim 30 minuten verderop. Onderweg worden we ingehaald door Henry&Irene die hetzelfde idee als ons opgevat hebben. Resultaat is dat we even later met z'n vijven van een heerlijk dagmenu genieten! 

In de namiddag nog even een borreltje met elkaar, en de  2 dagen in Lorca zitten er al weer op.
Morgen door naar Sax, de laatste bestemming van onze gezamenlijke trip, daar Nicolle de 24ste weer thuis moet zijn.
Daarover volgende week weer meer....................