Home is where you park it, week 4&5 (2-16 april 2017)

Zondag rond de middag de fijne kleine camping Campo Alegre  in Sax verlaten.
Aan de ene kant zouden we best nog wel wat langer willen blijven,  zo relaxt hier.
Aan de andere kant hebben we toegezegd dat we dit weekend terug naar de camping in Chella zouden keren.
En er is een tijd van komen,  en er is een tijd van gaan, dus vooruit met de geit.
We laten de camping tussen de olijfbomen achter en koersen op Chella aan.

Tussenstop in bij El Pouclar gemaakt en waren al gauw weer op "bekend terrein".

De tapas in Sax waren zo goed bevallen, dat we besloten eerst nog even wat te happen in Chella al voor we naar de camping zouden gaan.
Eenmaal aangekomen op Chella Natura een warm onthaal, waarna we ons bijna thuis waande ;-) 
Ons "oude" plekje was nog vrij waar we ons al gauw weer geïnstalleerd hadden en gezellig met onze mede kampeerders geborreld hebben.
Maandag een fietstochtje naar Anna gemaakt.
Eerst naar L'Albufera de Anna:

Daarna zouden we, op aanwijzingen van Andrea, naar de waterval "Gorgo de la Escalera" fietsen. Tot de verlaten fabriek (in een laantje aan de overkant van een benzinestation) ging het goed, daarna geen aanwijzing meer te bekennen dus fietsten we door tot we "water hoorden". Er volgde een flinke klauterpartij waar Bart de klotsende griebiebels van kreeg, maar, het geklauter werd beloond. Daarna nog wat fun foto's in een weitje vol klaprozen geschoten, waarna het weer een zware klim was om terug bij de camping te komen.
    
Toen we bij terugkomst de foto van de waterval aan Andrea lieten zien en een beetje mopperde over het slecht begaanbare pad daar naar toe, moest ze lachen want er was een prima pad naar de waterval die zij bedoeld had en de waterval die wij "gevonden" hadden bleek een hele andere te zijn die zij niet kende....
Via Google maps kunnen traceren dat wij blijkbaar bij "La Cueva de los Vikingos" geweest zijn, haha, goede grap.

Dinsdag met Andrea en Egon op pad geweest. Eerst met hun, in Spanje aangeschafte auto, naar Quesa. Daarna de bergen in, waar we bij "Los Charros de Quesa" een prachtige wandeling gemaakt hebben door en langs de rivierbedding.

     
En op deze plek wil Bor volgend jaar slapen:

Op de terugweg nog even een "terrasje gepikt" en op de camping aangekomen grote consternatie over een, door de honden gevonden, schildpad:
 

Woensdagochtend de 5e met Nicole in Chella ontbeten en boodschappen gedaan voor de bbq. 's Middags nog even gerelaxt en opgeruimd waarna we vanaf vier uur tot over middernacht ontzettend gezellig gebarbecued en geklets hebben met Nicole en Loes, de camping eigenaresse.
Donderdagochtend in vakantie tempo opgeruimd en ingepakt, waarna we rond de middag Chella verlaten hebben en wat noordelijker getrokken zijn.
Medekampeerder hadden verteld dat er in de Delta d'Erbre twee hele mooie camperplaatsen waren, waardoor dat het eerste doel werd om uit te zoeken.
Na één van de plekken (op een parkeerplaats achter restaurant en bezoekerscentrum) gevonden te hebben, besloten we dat dit niet onze overnachtingsplaats was. Te kaal, te winderig en te zanderig.
Dus op naar één van de campings uit "Rustiek kamperen". Na even zoeken komen we op een schitterende plek uit. Maar al gauw wordt ons duidelijk dat deze mini camping waarschijnlijk niet meer in bedrijf is. Een telefoontje naar de eigenaresse bevestigd ons vermoeden. De camping is al even niet meer in bedrijf en net verkocht. Achteraf hebben we dan reuze spijt dat we niet gevraagd hebben of we er toch een nacht mochten blijven want het was echt zoo mooie plek!
Maargoed, we besluiten naar de tweede rustieke camping op zoek te gaan, in dit gebied liggen namelijk 3 rustieke camping op relatief korte afstand van elkaar.
We hebben veel moeite om de betreffende camping te vinden.
Dit komt enerzijds doordat veel rustieke campings meestal niet aan een straat liggen, waardoor er geen adres in de Garmin valt in te voeren. Anderzijds blijven we ook problemen houden met het invoeren van coördinaten. Onze Garmin kent wel 10 verschillende coördinaten systemen en we vergeten steeds welke we moeten kiezen. En als we dan denken dat we het juiste systeem hebben, dan komen we coördinaten items te kort. Enfin, we besluiten de camping maar te bellen voor een route beschrijving. Dit blijkt lastig uit te leggen maar als we laten weten waar we zijn, dan zal iemand ons op komen halen.
Zo gezegd, zo gedaan, waarna één van de eigenaars ons al gauw gevonden heeft, waarna we naar camping Casa Valerosa worden geloodst.
Ook dit is een prachtig gelegen camping en aangezien we op dat moment de enige kampeerders zijn is het helemaal top om op zo'n mooie plek te staan.
Er is in principe  geen stroom op de plaatsen, maar als we aangeven dat we 's avonds misschien toch wel even het kacheltje willen aansluiten, wordt er al gauw een haspel aangelegd, voor het geval dat.
De camping ligt zo afgelegen dat boodschappen doen er niet meer in zit. Van de campingeigenaresse krijgen we daarom, heel attent, wat broodjes voor de volgende ochtend. En Bor kookt een potje uit de voorraadkast waardoor we ravioli (gevuld met pompoen en gekarameliseerde ui) met een saus van blauwe kaas en walnoten voorgeschoteld krijgen. Het smaakt heerlijk....
    
De volgende dag douchen valt een beetje tegen. De geiser valt steeds uit waardoor je de douche moet verlaten om de geiser opnieuw aan te steken.
We besluiten s middags naar het dorp te lopen om boodschappen voor het avondeten te gaan doen. Het blijkt een wandeling van 1,5 uur te zijn en met een paar pauzes voor Blues zijn we toch al gauw twee uur onderweg.
Terplekke stellen we het plan bij, want geen denken aan dat we met gevulde boodschappen gaan teruglopen. In het dorp Perello blijken voldoende terrasje te zijn, dus wat let ons....
 
    
Ondanks dat deze camping prachtig gesitueerd is, besluiten we zaterdag de 8e de camping al te verlaten.
Het ligt te afgelegen maar erger nog, de prijs/kwaliteit verhouding is compleet buiten proporties. We moeten 25,- euro per nacht betalen en dan heb je geen stroom, zeer slechte wifi en een douche die steeds uitvalt.....
Eigenlijk schandalig, maar braaf als we zijn betalen we zonder morren het bedrag.
Terugkomen zit er echter beslist niet in.
Na even de kaart bestudeerd te hebben, besluiten we een stukje verderop naar een camping aan  de kust te trekken; Het wordt camping Oasis Mar in Mont Roig, vlak naast Cambrils. We vinden een mooi plaatsje met uitzicht op de zee, zo'n 20 meter verderop.
   
Na ons geïnstalleerd te hebben, maken we een verkenningswandeling met Blues naar het nabijgelegen dorp. Daarna laden we de fietsen af en fietsen we naar Cambrils wat zeer goed te bereiken is. Vanaf de camping fiets je richting de spoorbaan, volgt een paar kilometer een zandpad dat parallel aan de spoorbaan ligt, steekt de rivier over en voila, je ziet een fietspad aan je rechter hand en fietst zo via super aangelegde fietspaden langs de boulevard naar het centrum van Cambrils. Poosje door het centrum gewandeld, waarna we een terrasje opgezocht hebben om wat te drinken en te eten. Bor heeft voor het eerst in haar leven mosselen gegeten omdat ze iets besteld had waarvan ze niet wist wat het was :-)
 

Omdat het fietspad zo goed bevallen is en het helemaal doorloopt tot Salou, besluiten we zondag een fietstocht naar Salou te maken. Het betreft een kilometer of 15 naar Salou en onderweg is er genoeg te zien. Eenmaal in Salou lekker rondgebanjerd en op de terugweg in Cambrils een late lunch verorberd.

Rond een uur of negen 's avonds besluiten we nog een hapje te gaan eten in het Duitse restaurantje wat in het dorpje vlakbij de camping ligt. Daar heel genoeglijk en lekker gegeten.
Maandag pakken we de biezen weer om naar de Costa Brava te trekken.
We rijden met een flinke bocht om de drukte van Barcelona heen en koersen op Tossa de Mar aan, om daar een tussenstop te maken.
      
Via de mooie GI 682 rijden we vervolgens door naar Platja d'Aro.
 
Via de camperplaats app vinden we een camperparking aan de straat Avinguda de Paris, naast park "del Estany" en vlakbij het centrum. Druk bezochte parking dus fijn dat we zo op tijd zijn!

   
's avonds gepoogd om het restaurantje van weleer terug te vinden maar de hoeveelheid winkels en horeca is zo toegenomen dat daar geen beginnen aan was.
Uiteindelijk redelijk authentiek Catelaans restaurantje gevonden waar we op de binnenplaats heerlijk gegeten hebben. 
Onderweg naar Platja d Aro hadden we ook een Van der valk zien liggen, maar die hebben we maar links laten liggen ;-)

 
 De elfde trekken we verder via de mooie kustlijn van de Costa Brava.
We maken een koffie stop in Aiguablava, een schitterde baai met water zo prachtig van kleur!
Ook proberen we de verlaten baaien nog te vinden waar we ruim tien jaar geleden meerdere keren overnacht hebben met de camper. Helaas konden we ze niet meer terug vinden en om daar nu de hele dag aan te spenderen vond Bor toch echt te gek. Daarom doorgereden naar Estartit waar we de dorpscamping terugvonden waar we ooit eerder gestaan hebben.

 
Op de camping kreeg Blues van een Frans meisje een Origami hondje cadeau, ze was er erg blij mee ;-) en het hangt nu als souvenir in de bus.

  
Vrijdag de 12e besluiten we een fietstochtje te gaan maken.
We koersen eerst op Toroella de Montgri aan waar menig jeugdsentiment bij Bart naar boven komt. Hij heeft immers in zijn jonge jaren menige gezinsvakantie op El Delfin Verde, vlak bij Toroella doorgebracht. Op het terras op onderstaande foto zat zijn vader dan te wachten als moe met de kinderen inkopen in het dorp deed :-)
Na een "Cortado" en een "Americano" op het terrasje genoten te hebben, scoren we bij de VVV een fietsroute kaartje en besluiten we naar Peratallada te fietsen.

Peratallada is één van de best bewaard gebleven middeleeuwse dorpen in heel Spanje. Het dorp is ontstaan in de tiende eeuw na Christus nadat er hier een kasteel gebouwd. Het dorp is geheel gebouwd op rotsen en een typisch middeleeuws centrum met smalle straatjes, poorten, bruggen en arcaden. Helaas  staan de vele bougainvillea, klimrozen en andere bloemen die het dorp rijk is nog niet in bloei, maar ondanks dat blijft het een schitterend pittoresk dorpje!

  
Als we verder willen fietsen, ontdekken we op een weitje achter de kerk een veld vol met klaprozen!
     
Omdat we nu toch zo heerlijk aan het fietsen zijn, besluiten we naar de camping te fietsen waar Bart vroeger altijd stond. De camping is nog gesloten maar er wordt wel hard gewerkt om alles weer picobello voor elkaar te hebben als de deuren zich op 1 mei openen. Die camping waar ooit 3 tentjes stonden is inmiddels uitgegroeid tot een enorme enclave. Het is ons dan ook niet zo zeer om de camping te doen, maar we hopen er misschien de eigenaar te treffen, Miguel, Bart's campingvriendje van weleer. Helaas geen Miguel, dat was ook te toevallig geweest. Hij woont in Barcelona en is juist vorig jaar met pensioen gegaan verteld de manager, die tevens de schoonzoon van Miguel blijkt te zijn. Hij verteld die avond naar Barcelona te gaan en zijn schoonvader te zullen spreken. We laten onze contactgegevens bij hem achter en hopen dat er misschien een reactie zal volgen.....
Dan terug naar de camping in Estartit, het is inmiddels al laat in de middag geworden. De brug over de rivier de Ter, vlakbij de uitmonding in de zee (die we op de kaart dachten waar te nemen) bleek niet te bestaan waardoor we eerst terug naar Toroella moesten fietsen. Eenmaal terug op de camping bleken we op de kop af 50 kilometer gefietst te hebben!

Omdat de hele camping met de paasdagen volgeboekt is, besluiten we op de donderdag naar het binnenland te trekken. De plaatsen op de camping in Estartit zijn toch al niet zo ruim en we voelen er niks voor om compleet ingebouwd de paasdagen door te brengen.
Na het pakken van de bus lopen we nog even Estartit in waar die ochtend markt is. daarna nog wat boodschappen bij de Lidl doen en hup het binnenland in.

We hebben een camping uit de ACSI gids voor ogen, waar in Nederland ons oog al op gevallen was. De camping ligt vlak onder Girona, op het platteland bij het dorpje Fornells de la Selva.
Bij aankomst weten we meteen dat dit precies de goede camping is; een kleinschalige plattelands camping met zeer ruime staplaatsen.
Daarnaast is er een barretje en gratis wifi. En dat alles voor slechts 11,- euro p.n. Het dichtstbijzijnde dorpje ligt op 3 km afstand en heeft een supermarkt en een terrasje.
Bij aankomst rond een uur of twee is de receptie gesloten. We besluiten een plekje uit te zoeken en ons te installeren. Al gauw staat alles op zijn plaats en zijn we erg in ons nopjes. We proosten op de uitmuntende plek met een Spaans biertje.   

Als we ons bij de receptie aanmelden blijkt de camping door een Nederlands/Spaans stel gerund te worden. We besluiten nog wat te drinken op het terras bij de bar en raken al gauw in contact met twee andere, net gearriveerde, kampeerders. Het wordt een geanimeerd gesprek en na een poosje blijkt dat L&T ooit in Apeldoorn op de kweekschool hebben gezeten, waar Bart zijn vader les gaf!
Ze konden zich hem nog goed herinneren en later bleek dat de broer van L zelf nog op de uitvaartplechtigheid van Bart's vader is geweest.
We spreken af om vrijdagmiddag samen naar Girona te fietsen. L&T zijn al eerder op deze camping geweest en weten waar het fietspad loopt.

Vrijdagochtend gaan we zelf eerst even het dorpje Fornells de la Selva met de fiets verkennen, doen wat inkopen en ontbijten op het terrasje in het dorp.
Daarna nog wat lezen en van de zon genieten, waarna we rond drieën naar Girona vertrekken. Om op het fietspad te geraken moeten we eerst naar Llambils fietsen waar we bij het oude stationsgebouwtje op de fietsroute geraken.
Het fietspad blijkt van Olot naar de Costa Brava te lopen en volgt de vroegere spoorbaan.  Na een kilometer of tien bevinden we ons midden in het centrum van Girona! We parkeren de fietsen bij het toeristenbureau en informeren wat er dit weekend rond de Pasen te doen is en vragen een plattegrond.

Pasen wordt in Spanje anders gevierd dan in Nederland.
Pasen is in Spanje het belangrijkste religieuze feest dat er is.
Welk deel van Spanje je ook maar bezoekt, overal zal je tijdens 'Semana Santa' ( de Heilige Week) processies kunnen zien langstrekken. In de  stad Girona  zijn verschillende groepen, 'comfaris',  die deel uit maken van de processie en hun eigen traditionele boetelingegewaden dragen.
Dit zijn lange gewaden voorzien van een hoge puntige capuchon in verschillende kleuren. Diegene die deze gewaden dragen beelden diegene uit die Christus gedood hebben. Hun gezichten zijn daarom ook bedenkt.
Wat typisch is voor Girona is dat alle boetelingen ieder een wagentje voortduwen met een afbeelding van Christus. Sommige leden van deze 'comfaris' leiden de processie in andere kleding. Zij gaan gekleed als Romeinse legionairen. Dit heeft te maken met de Romeinse aanwezigheid bij de kruisiging van Jezus.

Vanavond, op Goede vrijdag, blijkt er om 21:00 uur een processie te zijn die tot 23:00 uur duurt. We besluiten dat dat wat te laat wordt, omdat het zou betekenen dat we dan in het donker terug zouden moeten fietsen.
Al rond kuierend door de stad komen we de processiestukken tegen die tegenover de kathedraal staan opgesteld:

 
 

En als we even later in een plaatselijk tentje schuilen voor een regenbuitje, zien we diverse groepen, die vanavond aan de processie mee zullen doen, onder ons langtrekken:

Bij terugkomst blijkt de camping volgestroomd te zijn met Paasgasten.
Moe en voldaan duiken we het busje in want het regenbuitje heeft de boel wel doen opfrissen.
Zaterdagochtend nog even met de fiets naar Fornells voor de paasboodschappen.
Daarna lekker voor de bus geluierd.
Ook zondag een rustig programma. Niks geen eieren verven of verstoppen.
Wel besluiten we met L&T  om gezamenlijk een paasmaal te vervaardigen, welke we daarna gezellig met zijn vieren verorberd hebben.