Het voorjaar vooruit 2020: week 4 (25 t/m 31 januari) van La Antilla naar Zambujeira do Mar

25 januari
Pff, gelukkig laat het zonnetje zich vandaag weer voorzichtig zien!
Eind van de ochtend wandelen we richting boulevard voor een kop koffie.
Bella die er de afgelopen dagen redelijke bekaaid af is gekomen met haar "Netflix-serie-killers" als baasjes, rent uitgelaten het strand op.

Veel tentjes die de afgelopen dagen gesloten leken, bruisen nu het zonnetje zich van haar goede kan laat zien van de bedrijvigheid; het buiten meubilair wordt drooggemaakt en tafeltjes worden gedekt.  De krijtborden met daarop de dagmenu's worden neergezet en de keuze is echt reuze.
Op de terugweg naar de camping is het dan ook echt verleidelijk om niet ergens neer te strijken voor een uitgebreide lunch. Bor heeft echter besloten dat we deze laatste dag op camping Luz niet vreemd zullen gaan en  traditiegetrouw de middag op het terras van de camping-bar met wat tapas zullen afsluiten. 
Onze buren van een paar campers verderop sluiten eind van de middag ook nog even aan voor een drankje bij de bar. We wisselen wat camper gerelateerde tips uit en spreken af dat wanneer we een keer in de buurt zijn, we ze een bezoekje brengen in de Ardennen waar ze een hotel runnen.

26 januari

Na een comfortabel verblijf van een week op camping Luz wordt het tijd om verder te trekken.
De planning voor vandaag is om Spanje voor Portugal te verruilen.  Tegen het eind van de ochtend gaan we op pad voor een reis van wel  40 kilometer!
Het mooie van Spanje naar Portugal reizen is altijd dat je eerder aankomt dan dat je vertrokken bent. Vanzelfsprekend logisch te verklaren door het uur tijdverschil, maar het blijft er toch altijd een beetje magisch uitzien op de navigatie :-)

Nog even de tank vol gooien in Spanje en dan de Guadiana rivier over om in Portugal te belanden.

 
Bestemming is een camperplaats in Alcaria, nabij Odeleite.
De camperplaats ligt op een heuvel en biedt een mooi uitzicht op het stuwmeer van Odeleite.
Het is er een stuk drukker dan we hadden verwacht en er zijn dan ook geen plaatsen met stroom meer beschikbaar. Nou ja, dan maar een avond geen kachel aan en vroeg het mandje in.
Over de prijs mogen we niet klagen, zonder stroom kost een staplaats 5,- euro p.n. en met stroom 8,- euro. Voor die prijs kun je gedurende de openingstijden van de bar in het clubgebouw ook gebruik maken van de toiletten, is er douche beschikbaar en komt er 's ochtends om 7:00 uur een bakker op het terrein. Oja, en dan is er ook nog wifi en natuurlijk de gebruikelijke camperfaciliteiten om de lozen en te vullen enzo.

Na ons geïnstalleerd te hebben verkennen we al wandelend de omgeving en komen in het nabij gelegen gehuchtje Alcaria terecht.

Veel leven is er niet te bekennen maar treffen er wel een café/restaurant aan.
We strijken er neer voor een wijntje en laten ons informeren over wat het menu vanavond te bieden heeft. De keuze blijkt nog redelijk uitgebreid te zijn dus onze beslissing is gauw gemaakt; vanavond eten we bij  Casa de Pasto Alberto!

27 januari

We zijn al vroeg wakker en brrr wat is het fris in de bus.
We willen de standkachel aan zetten maar die lijkt niet veel te doen. 
En een warme douche zit er ook al  niet in vernemen we even later;  er zou gisterenavond iemand door de douchebodem gezakt zijn :-0
Het goede nieuws is dat er inmiddels een staplaats met stroom beschikbaar is gekomen, waardoor we  algauw verhuizen naar de vrij gekomen plek op het andere terreintje.
En de standkachel blijkt het toch te doen, pfff, gelukkig maar.

Na het ontbijt wandelen we naar Odeleite dat we al gauw in de verte kunnen zien liggen:

We struinen wat door de steile straatje van het dorpje dat een vrij uitgestorven indruk maakt maar waar her en der toch wat verborgen winkeltjes en cafeetjes blijken te zijn.
Al met al hadden we van het plaatsje stiekem toch wat meer van verwacht maar ach, we hebben in ieder geval een lekkere wandeling gehad.

Omdat we het stuwmeer waar Odeleite aan ligt eigenlijk niet zo goed gezien hebben, naderhand nog een luchtfoto van van internet geplukt.
Door de tweede luchtfoto ontdekte men dat het stuwmeer de vorm van een blauwe draak heeft.
Dit zou de aandacht van talrijke bezoekers hebben getrokken die de plek de rivier van de blauwe draak begonnen te noemen.

In de namiddag strijken we nog even bij Alberto's neer voor een glaasje, een kaasje, brood en twee schaaltjes pasta. Als bij de tweede ronde drankjes de rode wijn  op blijkt te zijn, schakelt Bart gewillig over op de Medronho. We rekenen in totaal 9,50  euro af, daar valt toch niet meer tegen aan te koken ;-)

Op de camperplaats raken we aan de praat  met twee landgenoten en de Engelse Steve die gehuld in zijn gestreepte djellaba een opmerkelijke verschijning op de camperplaats is, te meer daar hij zo nu en dan ook kreten als "allahoe akbar"  uitkraamt. 
We besluiten met elkaar een drankje in het clubgebouw te doen waar camperplaats-uitbater Baltazar ons van wijntjes en medronho's voorziet.
Gezellig keuvelend en nippend brengen we een poosje met elkaar door tot de baas een laatste ronde aankondigt en de tent gaat afsluiten.

Omdat de douchebak inmiddels vervangen is, besluiten we later op de avond nog even een warme douche te nemen en daarna lekker het busnestje in te kruipen.

28 januari

Voor vandaag staat een ritje naar de gemeente camping van Serpa op het programma, zo'n 100 km verderop. Maar eerst nog even een bakkie koffie en een laatste blik op het mooie uitzicht vanaf de huidige camperplaats:

Daarna volgt een tocht door de mooie groene en uitgestorven Alentejo streek.
We passeren vele ooievaars die knusjes hun nesten bemannen en vervolgen enigszins hobbelend de weg door Parque natural do vale do Guadiana. Halverwege een mooi uitzicht op de stad Mértola. We twijfelen even over een koffiestop want de stad ziet er beslist bezoekwaardig uit!
Maar hobbelen toch verder richting Serpa. 

Op een gegeven moment wordt het landschap gevuld door een enorme olijfbomen kwekerij. Zover als je kunt kijken, staan overal jonge boompjes groot te worden. Het moeten er minstens een miljoen zijn!

Wanneer we Serpa binnen rijden treffen we op een  open veld een markt aan. Een neus in de boter moment voor Bor weet Bart, die gewillig de bus langs de kant van de weg parkeert om zijn vrouw even uit te laten.

Enkele kilometers later bereiken we ons reisdoel van vandaag, Camping Municipal de Serpa.
Voor een staplaats met elektra rekenen we 12,50 euro af, krijgen een stadsplattegrond uitgereikt en mogen een plekje op het ruime terrein uitzoeken. Er staan maar enkele mede kampeerders dus plek genoeg.
Het terrein en sanitair ziet er keurig onderhouden uit en is ook recentelijk gerenoveerd weten we. Want toen we hier vorig jaar wilde staan was het wegens onderhoud gesloten. 
Het terrein doet overigens wel meer camperplaats-achtig aan dan camping-achtig. Maar in het toilet gebouw treffen we toiletpapier en handzeep aan wat toch altijd wel een mooie bonus is :-)
En de volgende ochtend zal blijken dat we de lekkerste douches tot nu toe zullen genieten!
    

Maar goed zover zijn we nu nog niet.  Eerst eens even een kop koffie zetten en dan het stadje verkennen. Het is jammer van het weer, ondanks de voorspellingen blijft de lucht bewolkt en lukt het de zon niet om het wolkendek te breken.

We wandelen in enkele kilometers naar het centrum en struinen de ommuurde binnenstad door.
Opvallend is de toegang tot de resten van het het kasteel en het archeologisch museum (linksboven) en het mooie uitgestrekte aquaduct (rechtsonder). Ook schijnt het stadje een bijzonder klokken museum te hebben maar dat hebben we op onze rondgang gemist.
Al met al een aardige plaats om even doorheen te struinen maar niet perse een omweg waard is ons verwende oordeel.

s Avonds eten we een hapje in restaurante a Piscina dat vlak naast de camping gelegen is.
We nemen plaats naast een mooi aquarium en hoewel Bor wel even twijfelt of de aquariumvissen het goed zouden vinden  als ze een visje bestelt, gaat ze toch overstag  en bestelt een smakelijke Dourade. Bart smult intussen van een stel lamskoteletjes.  Eten en bediening dik in orde! 
     

29 januari

Voor we vandaag verder naar het westen rijden, eerst nog even een korte stop bij de Lidl die op loopafstand van de camping gelegen is. De keuze bij bakkersafdeling is reuze, wat een heerlijkheden om uit te kiezen, zowel in hartige als zoete varianten.
Bor's oog valt meteen op de heerlijke  "pastel de nata's", knapperige Portugese gebakjes van bladerdeeg, gevuld met custardroom, mmmm. Daar gaan er sowieso een paar van mee!

Dan de IP8 op naar Beja, om vanuit daar via de N18 verder naar Messejana te reizen, het reisdoel van vandaag. In Messejana zou een camperplaats zijn waar men op campercontact.com vrij positief over is.
Eenmaal in Messejana treffen we een vrij ongewone omheinde camperplaats aan.
Moeilijk te omschrijven waar het ongewone hem precies in zit.  Maar alles is aanwezig, keurig sanitair, elektra en wifi. En dat voor 7,- euro p.n. exclusief gebruik van de douches want daar dien je apart voor te betalen maar dat is ook niet zo raar voor deze prijs. Daarentegen is er een prachtig verzorgd uitziend zwembad in een mooi parkachtige tuin waar vrij gebruik gemaakt van kan worden.

Het dorpscentrum is in enkele honderd meters bereikt en het dorpje en de door haakwerk versierde bomen maken een vrolijke indruk.

30 januari

Vandaag het laatste stukje rijden voor deze week. Einddoel is de camping in Zambujeira do Mar, aan de westkust. Een fluitje van een cent want slechts een goede 60 kilometer vanaf Messejana.
De recensies zijn zeer positief, we zijn benieuwd!
Onderweg passeren we talloze Kurkeiken, samen met de Denneboom de meest voorkomende boomsoort in Portugal. Dit keer eindelijk eens opgezocht wat nu die nummers precies betekenen die op de ontschorste bomen staan. De nummers blijken te refereren aan het jaartal dat de boom "ontkurkt" is. Zo kunnen de kurkboeren bijhouden wanneer de schors opnieuw rijp is om geoogst te worden. Het kost, afhankelijk van de kwaliteit kurk die gewenst wordt, minstens 9 jaar voor er opnieuw geoogst kan worden. Omdat de schors van binnenuit weer aangroeit blijft het nummer aan de buitenkant altijd zichtbaar. Overigens duurt het wel 20 á 25 jaar voordat de eerste kurk van een boom geoogst kan worden. Hoe vaker de boom geoogst is, hoe regelmatiger het oppervlak van de kurk wordt. Dat is toch wel anders bij onze mensenhuidjes die overigens ook maar beter niet geoogst kunnen worden ;-) 
De levenscyclus van een gemiddelde Kurkeik bedraagt zo'n 20 oogsten, waar wij eveneens niet aan kunnen tippen.

Omdat we wel heel erg vroeg dreigen aan te komen maken we nog even een espresso-stop vlak voorbij Odemira. Om vervolgens alsnog al om 11:00 uur op de camping te arriveren ;-)
Eerste indruk is dat de lovende kritieken beslist niet gelogen zijn. Een uiterst vriendelijke ontvangst en een groen en speels ingericht terrein met plekken in alle soorten en maten. Met de ACSI kaart betalen we 14,- euro p.n.
Op de camping blijkt werkelijk van alles aanwezig te zijn, zonder dat het een luxe, steriele sterrencamping-achtige indruk maakt. Naast drie zeer ruime en uiterst keurige toilet gebouwen zijn  er wel 5 wasmachines, strijkijzers, haarföhns, wifi, speciale laadplaats voor mobiele telefoons en.... zelfs magnetrons beschikbaar! Het enige dat ontbreekt is wc-papier en de mogelijkheid je handen te drogen. Ook is er een restaurantje en supermarkt met uitgebreid assortiment (van brood tot WD40) voor handen welke beide het gehele jaar geopend zijn. Daar kunnen meervoudige sterrencampings nu nog eens wat van leren!

Het valt nog niet mee op een plekje uit te kiezen, er is zoveel keuze. In eerste instantie valt ons oog op een zeer ruime wat afgelegen plek. Lijkt ons perfect qua privacy en ruimte voor Bel om te spelen.

In tweede instantie besluiten we na wat wikken en wegen toch te verhuizen. Reden, heel decadent, het wifi-signaal is hier wel heel zwak. En omdat we hier toch zeker een aantal dagen willen staan en s avonds toch ook wel graag wat tv/netflix willen kunnen kijken, is een verhuizing opkomst:

Later in de middag wandelen we het dorp in. Bor weet het nu zeker, hier zijn we eerder geweest!
Al bladerend door de reisverslagen van de afgelopen jaren ontdekken we inderdaad dat we hier in 2016 ook al eens waren. We kampeerden toen echter niet op de camping maar op een strandje, een stukje verder op. We vonden het indertijd al een leuk dorpje en die mening is bij dit tweede bezoek zeker niet veranderd!

s Avonds eten we een pizza in het campingrestaurant waar een behaaglijk houtvuur brand.

31 januari

Vandaag een klein fietstochtje naar de vissershaven Porto das Barcas. De kust is hier prachtig en her en der spotten we ooievaarsnesten op de rotsen.

De vissershaven blijkt slechts een mini haven te zijn.... 
Nou daar drinken we dan maar een kopje koffie op in het kleine visrestaurantje.

Langs het fiets/wandelpad gaan op diverse punten plankiers de duinen in:

s Avonds eten we een hapje bij het Indian Kingcurry restaurant waar een man met een tulband de scepter slaat.  Bij de rekening krijgen we onderstaand schaaltje gepresenteerd. De korrels zouden de adem verfrissen legt de tulband uit. Bart doet het meer aan shampoo denken, Bor vindt het naar beschuit met muisjes smaken. Zo zie je maar weer dat over smaak niet te twisten valt ;-)