Het voorjaar vooruit 2019: week 5 (13 - 20 februari)

Woensdag 13 februari staat er een dagtocht naar drie dorpjes in de Alpujarras op het programma.
We kruipen met z'n vieren (Snoopy inclusief),  in het Peugeotje van Nanouk en slingeren steeds verder het berglandschap in.

Na zo'n dertig kilometer gereden te hebben, bereiken we het laagst gelegen dorpje dat op ruim 1000 meter hoogte ligt, Pampaneira genaamd.  Daarboven bevindt zich  Bubion en het hoogst gelegen dorpje heet Capileira. De witte dorpjes die trapsgewijs tegen de berg aangebouwd zijn liggen aan de voet van Pico del Veleta, de op twee na hoogste berg van de Sierra Nevada. 

Als eerste brengen we een bezoek aan Pampaneira, wat tevens het grootste en meest toeristische dorp is. Nanouk heeft niets te veel gezegd want dit is werkelijk een ontzettend leuk dorpje!
 De dorpjes, die toch enigszins afgelegen liggen, moeten het vooral van het toerisme hebben wat blijkt uit de vele winkeltjes die typische streekproducten verkopen. Zoals de vele winkeltjes  met geweven vloerkleden van katoen, de jarapas,  en het typische blauwgroene aardewerk van de provincie Granada. Maar ook tal van delicatesse zaakjes en andere fijne winkeltjes!
Vanzelfsprekend is er ook aan de inwendige mens  gedacht, wat blijkt uit het tal van leuke terrasjes. Dit alles gesitueerd op schattige pleintjes en pittoreske steegjes. 
Eigenlijk is het onmogelijk om de sfeer van dergelijke dorpjes via foto's over te brengen. Je moet gewoon zelf door de straatjes en over de pleintjes zwerven om het te ervaren!  

Na Pampaneira rijden we naar Bubión waar Nanouk een vloerkleed hoopte te kopen. Helaas blijkt de beoogde winkel juist op woensdag gesloten te zijn:-(
Bubión is het kleinste dorpje waar het minst te zien valt. We rijden dan ook al rap door naar Capileira. Daar treffen we dezelfde  leuke straatjes, winkeltjes en terrasjes, enkel wat kleiner, rustiger en meer sober dan het eerste dorpje.

Bor koopt er, van een hippie die met een kleedje op een pleintje zit te macrameeën, een fijne ring:

We rondde de dagtocht af in Pampaneira waar we op een terrasje genieten van menu van de dag en voldaan de terugtocht aanvangen.

Donderdag ligt Polopos vanaf het middaguur in de wolken. Het is frisjes en we brengen de dag al lezend door. Tegen de avond tovert Bor een pasta op tafel en de avond wordt gevuld met kijken van wat televisie programma's.

Omdat het ook op vrijdag nog flink bewolkt is in de bergen, besluiten we een tripje naar beneden te maken waar het wat lichter lijkt te zijn. Het is echter niet alleen de bewolking die ons naar beneden lokt, maar ook een andere missie; te weten materiaal vinden om een bloemenpers van te maken!
Bij één van de "ferreteria's"  die Castell de Ferro rijk is, vinden we bouten en moeren. Waar we een stukje hout kunnen kopen weet de winkeljuffrouw niet te vertellen.  
We besluiten ons geluk in de plaatselijke  Chinees, annex "winkel van sinkel" te beproeven. Even later lopen we verguld met de aanschaf van twee snijplankjes naar buiten :-)

Na wat geknutsel door de man met twee rechterhanden en 9 vingers is Bor helemaal happy met het resultaat:

Op het terras van ons onderkomen hier in Polopos prijkt overigens een rode peper boom!

Eind van de middag gaan we met z'n drieën wat drinken in de enige kroeg die Polopas rijk is.
naast de tapas die we bij de drankjes geserveerd krijgen (typisch voor de provincie Andalusië om bij een drankje een tapas van het huis te serveren) En passant besluiten we er nog wat tapas bij te bestellen waardoor er die avond niet meer gegeten hoeft te worden. 

Na een week in Polopos verbleven te hebben, trekken we zaterdag weer een deurtje verder.
Bij het uitdraaien van de bus glijdt de achterkant geluidloos tegen een boom aan.
En hoewel deze boom-botsing min of meer geluidloos en gevoelloos op ons was overgekomen, blijkt deze jongen zich toch wel aardig aan onze fietsendrager opgedrongen te hebben :-(
Onder het motto dat alle materiële schade wel weer op te lossen is, slingeren we rustig aan op de A7 af.

Hieronder nog een laatste blik op Polopos:

De volgende bestemming ligt niet meer dan een uurtje rijden verderop en betreft de plaats Almuñécar.
Juist, dezelfde plaats waar we vorig weekend ook al een bezoek aan hebben gebracht! 
We checken in op  "camping Tropical" die langs de N-340 ligt, vlak voordat je Almuñécar binnen rijdt. We zijn nog niet geïnstalleerd of we worden al door diverse mensen joviaal uitgenodigd om bij de camping bar wat te komen drinken. We zijn echter van plan om eerst nog even naar het dorp te fietsen voor wat inkopen en beloven later op de middag alsnog aan te schuiven.
De Lidl, Mercadonna en Dia liggen niet ver van de camping en zijn ook lopend prima te bereiken.
Daarna fietsen we door naar de boulevard waar we onszelf op een wijntje trakteren en er heerlijke tapas bij geserveerd krijgen.

Daarna nog even door de straatjes die achter de boulevard liggen geslenterd, waarna we terug naar de camping fietsten.

Aldaar, zoals beloofd, aangeschoven aan een lange buitentafel waar nog een aantal campinggasten van diverse nationaliteiten aan het napraten waren. Ze hadden eerder die middag genoten van een buffet waar iedereen een steentje aan had bijgedragen. Als het frisser begint te worden verhuizen we naar binnen waar een van de kampeerders de houtkachel aan had gemaakt. De camping-bar/keuken wordt niet "beheerd". Als je wat wil drinken, pak je wat je hebben wilt en doet het verschuldigde bedrag in een kluisje of maakt een bonnetje aan, zo wordt ons verteld. Dat zoiets in deze tijd nog gebeurd is wel de charme van deze camping! Intussen komen er geregeld andere kampeerders binnen die de keuken gebruiken om een kostje te koken of  iets in of uit de koelkast te halen. 

De volgende morgen proberen we het sanitair uit. Dat is wel wat Spartaans in onze ogen. Het betreft een sanitair gebouwtje met twee gezamenlijke doucheruimtes en een gebouwtje met een viertal separate doucheruimtes die slechts afgeschermd worden door zeer summiere saloondeurtjes.  Dat, plús de ligging aan de N-340 wat wel voor wat geluid zorgt én dat de zon zich pas wat laat in de ochtend op de camping laat zien zijn wel de minpunten van deze camping. Pluspunten zijn echter de ligging t.o.v. Almuñécar en de relaxte sfeer, inclusief het algemeen gebruik van de bar. We vinden het overigens vreemd dat zo'n grote en toeristische plaats als Almuñécar slechts 1 camping en geen enkele camperplaats heeft. Daar ligt nog zeker een markt lijkt ons.
Goed, genoeg camping geleuter. Deze zondagochtend hebben we meer te doen dan dat.
Er staat namelijk een bezoek aan de wekelijkse vlooienmarkt in Almuñécar  op het programma.
Niet geheel toevallig lopen we rond het middaguur Nanouk tegen het lijf. Gisteren hadden we namelijk afgesproken elkaar rond de middag op de markt te treffen, aansluitend de middag met elkaar door te brengen en ter afsluiting nogmaals de geweldige jamsessie in de bar aan het strand te bezoeken! En zogezegd zo gedaan; we struinen eerst de markt af (behoorlijk grote markt), verorberen een maaltijd op het terras van een klein Italiaans tentje en zorgen dat we op tijd bij la Pelillera zijn zodat we dezelfde barplaatsen van vorige week kunnen veroveren. Tegen zessen druppelen de muzikanten en bezoekers binnen waarna opnieuw een super leuke avond volgt! Man, man, wat kunnen de meeste muzikanten verschrikkelijk goed spelen en zingen, en wat een relaxte sfeer! Overigens ook een nieuw drankje ontdekt, Tinto Verano, wat rode wijn aangelengd met een limonade soort is. Lekker fris en heeft wel wat van Sangria weg.

Na afloop van de avond is de Peugeot gelukkig al gauw gevonden en is het dit keer ook geen probleem om de parkeergarage te verlaten ;-) Nanouk zet ons vervolgens in de buurt van de camping af waarna we hartelijk afscheid nemen van elkaar.

Maandagochtend verlaten we Almuñécar daar we voor de aankomende nacht gereserveerd hebben op een die dag te openen camperplaats in Torrox Costa. De afstand die we vandaag hoeven te overbruggen is slechts een peulenschilletje, daarom kiezen we ervoor de N-340 te nemen die misschien iets meer ophoudt, maar vlak langs zee slingert. Even voorbij Nerja nog een koffiestop op een aansprekelijk terrasje aan zee. Omdat ontbijten er vandaag bij ingeschoten is, bestellen we er een tostada met boter en marmelade bij, altijd lekker en het kost maar weinig. 
Even na de middag komen we bij de camperplaats in Torrox aan. Nadat we vernemen dat de sanitaire voorzieningen nog niet werken (Tja, Spanje, veel te laat geleverd en zo lek als een mandje) besluiten we uit te wijken naar camping El Pino die iets verder van zee ligt omdat we toch wel graag een lekkere douche tegemoet zien.  

El Pino is overigens bekend terrein voor ons. Een aantal jaar geleden waren we hier ook al eens en hielden daar het leuke contact met Hugo & Jose aan over :-)

Na ons geïnstalleerd te hebben (op hetzelfde plateau als toen), kwamen we tot de conclusie dat we het allebei stiekem wel prettiger vonden om hier i.p.v. op de camperplaats aan de kust te staan. Voor ons gevoel staan we hier net wat "vrijer" dan op de CP hoewel veel medecamperaars daar mogelijk een andere mening over hebben. 
Enfin, na samen een biertje gedeeld te hebben, laden we de fietsen af om terug naar de camperplaats te fietsen. Daar stonden namelijk (ook niet geheel toevallig) onze "buren" van de CP in Altea. Even gezellig samen geborreld en bijgekletst waarna we terug naar ons busje reden.
S Avonds brengen we een bezoek aan de pizzeria waar we goede herinneringen aan hebben.
Bor bestelde overmoedig een pizza met "alle ingrediënten".  Dat was achteraf niet de beste keuze, oefffff. Daarna heel burgerlijk naar De Luizenmoeder en First dates hotel gekeken. :-p
 

Dinsdagochtend gaat Bart overstag; hij kan de ingedeukte fietsendrager niet langer aanzien zonder geprobeerd te hebben deze enigszins te fatsoeneren.  Hij duikt in de gewelven van de bus en diept er een zogenaamde potkrik op. Dit, tezamen met twee plankjes en een dik boek vormen de basis voor een weer behoorlijk toonbare fietsendrager!
En blijkbaar smaakt het doe-het-zelven naar meer, want even later is ook het slotje van het keukenkastje weer gerepareerd zodat de inboedel er onder het rijden van scherpen bochten niet langer uitstuiterd. Toppie! 

Na al deze arbeid is het tijd voor wat vertier. We fietsen naar de boulevard waar we een "cortado" en een "americano" bestellen. Vervolgens fietsen we de boulevard naar het westen af, wat nog een best eind is. Niet zeker of we hier wel mogen fietsen zorgen we ervoor dat we "stapvoets" rijden.
Als we het eind van de boulevard bereikt hebben, fietsen we nog een stukje op een zandpad en keren dan om, om op dat ene leuke terrasje dat we onderweg zagen nog wat te drinken.
Aldaar nog een bijzondere vrucht/bloem gefotografeerd (is het een banaan???) en manlief bij de ingang van het restaurantje vastgelegd.

Even na tweeën fietsen we de boulevard weer oostwaarts terug omdat we afgesproken hebben om met onze "oude buren" een middagmaaltje te verorberen.
Daarna nog lekker rond de camper gerelaxt, een uiltje geknapt en alvast wat voorbereidingen getroffen voor het vertrek van morgen naar een camping in Ardales. Daar staat ons aan het eind van de week een bijzondere ontmoeting en een spectaculaire wandeling te wachten!