Het voorjaar vooruit: 2018, wk 8 én een half, 10 april-21 april

25 april 2018 - Apeldoorn, Nederland

Lekker om weer even bij Chellanatura te zijn, maar oei oei oei wat is het hier koud.
De wind is dan weer links- en dan weer rechtsdraaiend maar warmer wordt het er niet op....
's Middags gezellig met Andrea en Egon gaan lunchen in Chella maar daarna toch maar weer gauw de bus in. Daar besluiten we om de volgende dag naar de kust te gaan rijden waar de temperatuur beter schijnt te zijn.
De volgende ochtend hebben we app contact met Loes en Tom. Zij zijn inmiddels ook in Spanje gearriveerd. (zie "Home is where you park it, week 4&5") Aanvankelijk was het plan om elkaar op de camping in Fornels de la Selva te ontmoeten maar het is tot nu toe erg fris in Girona geweest. Loes en Tom blijken met camperpech gestrand te zijn en zich, jawel, op de camping vlak onder Girona te bevinden waar vlakbij de garage is waar hun bus vandaag gemaakt kan worden. Zij zijn van plan om vandaag naar Benicassim door te reizen en we besluiten onze plannen op hun reisdoel af te stemmen, dus op naar Benicassim!

Reisdag 11/4 Chella-Benicassim 
We hebben afgesproken om elkaar te ontmoeten op camping Bonterrapark.
Bij aankomst niet echt een camping die we zelf uitgekozen zouden hebben want groot en bomvol. We bemachtigen één van de laatste vrije plekken en reserveren er ook vast een voor Loes en Tom.  Het comfort van een supermarkt tegenover de camping en een verwarmd toiletgebouw is dan wel weer fijn :-)
Na het weerzien eten we 's avonds gezellig een menuutje in het camping restaurant met elkaar.
De volgende ochtend laten L&T  ons een stukje van Benicassim zien en drinken we een koffietje op de boulevard.
Anno 2018 is Benicassim voor ons geen bijzonder mooie badplaats. Het is vooral de hoogbouw die erg detonerend is. Ooit moet het hier echter prachtig geweest zijn, gezien het erfgoed aan villa's dat hier nog te bewonderen is.
Het was de bourgeoisie uit Valencia en Castellon die een geheel van villa's in diverse bouwstijlen lieten neerzetten
Veel villa's langs de boulevard, maar een aantal ook klem tussen de hoogbouw.
Eeuwig zonde.............

image Villa's Benicassim
s Middags maken we een pracht van een fietst over een mooi gelegen Via Verde en rijden het pad tot Marina d' Or, een vakantie resort waar je zomers vast niet wilt zijn.
Of wel natuurlijk, dat is een kwestie van smaak.
En over smaak valt niet te twisten.
We belanden er in een fantasievol aangelegd park, vol kleurige bomen en bloemen, mozaïeken en sculpturen. Echt een park waarin iemand helemaal los is gegaan!

fietstocht via verde Benicassim-Marina d'Or       Bij  Marina d'or  Loes en Tom in het park bij Marina dÓr 

Paradijsbloem  Wat is dit voor een boom? Bloemenpracht
Rond het vallen van de avond wandelen Bart en Bor samen naar de boulevard en belandde in die ene knus uitziende strandtent waar we heerlijke tapas eten en overheerlijke olijfolie!\
We vragen waar de olijfolie te koop is en/of we misschien een fles kunnen overnemen. Helaas weet de jongen ons dit niet te vertellen en is de voorraad te klein om ons een fles te verkopen.
We genieten nog even van het invallen van de schemer en de talloze vleermuizen die rond de strandtent blijven rondscheren en duiken daarna voldaan de camper in.

Strandtent Benicassim  image
Na 2 nachtjes comfort op Bonterrapark is het wel weer welletjes geweest en besluiten we ons, heel gedurfd, wel 35 kilometer noordelijk te verplaatsen!
Het betreft een camperplaats in Torrenostra. Er staan geen foto's of recensies op de camperapp dus het is even gokken of het wel wat is.
De camperplaats blijkt op zich mooi te liggen. Dat wil zeggen, de CP ligt aan het zuidelijk uiteinde van de boulevard en vlak aan zee.
De beloofde openbare toiletten bleken nog gesloten en ook het watertappunt hebben we niet kunnen vinden.

reisdagje 13/4 Benicassim-Torrenostra  Camperplaats Torrenostra
Verder bleek Torrenostra vooral wat kleurloos. De meeste horeca was nog gesloten en 's avonds leverde het ons flinke wandeling op voordat we een geopend restaurant hadden gevonden.
Maar dan hadden we ook wel weer een heel grappig tentje gevonden waar we allervriendelijkst, in hun beste Engels, werden geholpen door een moeder en zoon (?) en heerlijke burrito's gegeten hebben.

Eten bij Canas y Barro      Pret bij Canas
Voor vrijdag de 13e hadden we, of eigelijk Bor, een fietstocht naar Alcossebre bedacht.
Opvallend hoeveel ruïnes/verlaten huizen er even buiten Torrenostra te vinden zijn. En dat terwijl de natuur er prachtig is en de grond vlak aan zee ligt. Zou het door de "wetlands" komen of is het beschermd natuurgebied geworden? In ieder geval genoeg mooie plekken gezien om de camper te parkeren ;-)

Het is een mooie fietstocht die voornamelijk langs zee voert en precies de juiste activiteit op deze grijze dag!
Onderweg naar Alcossebre komen we een gehuchtje tegen met een soort okerkleurig fort. Op de terug weg maar eens nader inspecteren....
Alcossebre zelf blijkt in deze tijd van het jaar een verrassend  levendige kustplaats te zijn, zeker in vergelijking met Benicassim en Torrenostra!
We strijken neer op één van de terrassen die de boulevard rijk is en genieten van het zonnetje dat probeert door te komen en van een koffie en een tostada met marmelade.
Bij het toeristenbureau doen we navraag over de lekkere olijfolie die uit de nabijgelegen Serra d'Irta komt. Helaas heeft de juffrouw geen flauw idee waar deze te koop kan zijn.
Wel heeft ze een mooie omgevingskaart voor ons met wandel en fietsroutes en schijnt er in de Serra een camping te liggen.
We scharrelen nog even door de straatjes achter de boulevard en stuitte daar op een delicatesse zaakje met..........
Juist, de olijfolie van Bardomus, variant P!
Op de terugweg naar Torrenostra gaan we een kijkje bij het "fort" nemen.
Het blijkt een pakhuis uit de 18e eeuw te zijn geweest, wat in verval geraakt is en later gereconstrueerd is, en doet thans dienst als bar restaurant.

Tunel beachclub   Beachclub Tunel


Zaterdags besluiten we een flinke ruk naar het noorden te maken. De weersvoorspellingen zijn niet veel soeps dus dan kan er maar beter een eindje gereden worden.
Via achtereenvolgens de N340 en de A7, duiken we even voorbij Cambrils via de C14 het binnenland in en vervolgen onze weg via de A2 en C25.
Het is jammer van het weer, anders zouden we hier vast een paar dagen crashen, want de hele middag rijden we door een prachtig groen landschap.
Tegen de avond wordt de camper-app geraadpleegd om een overnachtingsplaats uit te zoeken. Het wordt een camperplaats in Sant Hilari Sacalm, tussen Vic en Girona.
Wat we op dat moment nog niet weten is dat het dorpje op 800 meter hoogte ligt en het er 's nachts flink koud zal worden. We bedenken later dat het toch wel handig zou zijn als de hoogte ligging van camperplaatsen en campings vermeld zou worden. Wat overigens erg opviel, op het moment dat we in het binnenland van Catalonië reden, waren alle gele linten aan bruggen, afrastering etc. Ook vele gele graffiti uitingen in de vorm van gele lintjes en kreten. Ook in Sant Hillari Sacalm barst het ervan. Er lijkt gewoonweg geen voorwerp of straat onbeschreven!
Vanaf de camperplaats, waar slechts nog 1 andere camper staat, is het tien minuutjes lopen naar het centrum. Daar dolen we m.b.v. Google-maps een poosje rond om een geschikt restaurantje te vinden, het liefst één waar Bart nog één keer de zo door hem begeerde lamskoteletjes kan eten ;-)
En wat een bof, in hostal/restaurant Torras eet Bart de allerlekkerste koteletjes en is Bor ontzettend tevree met een zeer goed klaargemaakte zalm :-)

reisdag 14/4 Torrenostra-sant Hilari sacalm  Camperplaats Sant Hilari Sacalm  image

Zondag de vijftiende rijden we even voor elven Frankrijk binnen, na eerst nog een ontbijtje en wat boodschapjes bij la Jonguera gedaan te hebben.
Het is inmiddels prachtig weer geworden dus de truien gaan uit en we vervolgen onze weg naar een camping bij Meze, aan het meer de Thau, zo'n 30 km voor Montpellier
Onderweg zien we hoeveel sneeuw er nog in de Pyreneeën ligt!
 

reisdag 15/4 sant Hilari Sacalm-Loupian  Uitzicht op de nog altijd besneewde bergtoppen

Op de camping bij Meze blijken we niet te kunnen staan vanwege het vele water wat er de afgelopen weken gevallen is. het is er nog altijd te drassig en ze durven het nog niet aan om er campers toe te laten.
Misschien morgen maar vandaag in ieder geval nog niet, aldus de mevrouw van de receptie.
Op zoek naar een andere camping dus..... zucht...... dat is precies waar we beide geen zin in hebben. We hadden ons echt verheugd om vandaag van het mooie weer te genieten.
Gelukkig blijkt er een paar kilometer verderop in het dorpje Loupian een "municipal" camping te liggen,  op dus naar Loupian.
Het blijkt gelukkig een hele aardige gemeente camping te zijn met ruim opgezette groene staplaatsen. Na ons geïnstalleerd te hebben, worden de fietsen afgeladen en fietsen we via een "Via Verde", wat hier dan weer een "Voie Verte" heet, naar Meze en drinken we in het levendige haventje een lekker koud pilsje. De rest van de zonnige namiddag brengen we al luierend op de camping door.
Ook de volgende dag heerlijk geluierd en van het EINDELIJK mooie weer genoten.
Loupian is overigens een gehuchtje met 1 bakker, 1 slager, 1 café, 1 geld automaat én,  "Villa Gallo Romain", waar de overblijfselen van een Romeinse boerderij met veelkleurige mozaïeken te bezichtigen te zijn.

  Staplaats op municipal Loupian  Bart neemt het nieuws van de dag door


Dinsdags via de Voie Verte naar de markt in Balaruc les Bains gefietst, zo'n 12 km verder op. Onderweg passeren we flamingo's en de vele oester- en schelpdierkwekerijen die hier al sinds de oudheid geteeld worden. 
 

Op de fiets naar de markt in Balaruc-les Bains  Onderweg naar Balaruc Onderweg naar Balaruc 2

Woensdag breken we weer op en verlaten Loupian om een voormalig collega van Bor opzoeken, die onlangs een camping/hotel/gite in Saint Arcons de Barges heeft overgenomen.
De dag ervoor hebben we op de kaart al een route uitgezocht. Eenmaal onderweg realiseren we ons dat de uitgezochte route weliswaar landschappelijk schoon, maar ook een enorme omweg  betreft.
Even voorbij Alès proberen we de route alsnog te corrigeren, ahum.
Dat resulteert aanvankelijk in klotsende oksels......De D276 blijkt zo smal en kronkelig en zó steil omhoog te lopen, dat we met samengeknepen billen hopen geen tegenligger te treffen!
We zuchten dan ook van opluchting wanneer we deze weg verlaten en op de bredere D52 terecht komen en even later de nog bredere D906, die we tot aan Langogne volgen. Intussen rijden door de Cervennes en de Ardèche de Haute Loire in. In Langogne nog even boodschappen gedaan en dan arriveren we tegen drieen bij
 

reisdag 18/4 Loupian-sant Arcons de Barges    Le Marconnes

reisdag 20/4 Saint Arcons de Barges-Apeldoorn  Eten Buffalo grill bij Metz

Foto’s